Categorie: Curaçao 2020

Deze week hebben we wederom ondervonden dat compleet ergens anders ‘opnieuw beginnen’ er voor zorgt dat je je bewust gaat worden van wat allemaal automatisme is in je leven. Dat automatisme moet hier weer helemaal opgebouwd worden.

Waar dingen vergeten in Nederland meer uitzondering dan regel was, is het hier meer regel dan uitzondering. Ik heb ook het idee dat het niet minder wordt. Het zit hem dan in de kleine dingen. Qua grote lijnen hebben we zeker alweer een nieuwe structuur en routine opgebouwd, maar de kleine dingen, daar zit het ‘m in.

Deze week ook weer. Duco wil ’s ochtends wegrijden en roept op het laatste moment mij nog, of ik even de koffie wil pakken, die hij wel had klaargemaakt, maar dan toch weer vergeet mee te nemen. Daarbij zag ik ook nog zijn zonnebril liggen, die hij ook vergeten was.

Zelf had ik ook een pracht actie. wat betreft de zwemtas inpakken voor onze baantjes bij Mambo. Dit proberen we elke week twee keer te doen, maar deze week heb ik onszelf het door de neus geboord, door de waterdichte tassen te vergeten. Deze hebben wekenlang in de auto gelegen, waardoor ik bij het inpakken van de tassen, nooit aan de waterdichte tassen dacht. Nu hebben we ze blijkbaar uit de auto gehaald en heb ik er verder niet meer aan gedacht. Dus waar ik eerst een keer de strandslippers en shirt van Duco was vergeten voor het zwemmen, of zwemschoenen een andere keer, was ik dit keer weer de tassen vergeten. Dit realiseer ik mij dan pas ook wanneer we beide – ready to go – bij het strand staan. Hopeloos. Lekker boos op mezelf maar weer terug gereden naar huis.

Soms lukt het onthouden half. Dan bedenk ik me wel heel slim: “Oh, ik moet van A naar B en dan kom ik langs de supermarkt, dan kan ik gelijk boodschappen doen.” Om er daar achter te komen dat boodschappentassen dan wel handig waren geweest. In het begin overkwam het me ook vaak dat ik de koelbox was vergeten als ik wel weer aan de boodschappen tassen had gedacht. Of wanneer het me was gelukt om aan zowel de boodschappen tassen en de koelbox te denken was ik wel weer de koelelementen vergeten. Een veelvoorkomende tekst is momenteel ook. “Ja sorry, helemaal niet aan gedacht.”

Om het onszelf iets makkelijk te maken zijn we wel heel trouw in het invullen van de agenda en daar staan ook allerlei reminders in. Van het opwaarderen van ons beltegoed, tot het opnemen van de meterstanden tot aan het toedienen van de maandelijkse medicatie voor Google. Mensen zijn gewoontedieren, nu moeten we hier nog even goed de gewoonte erin stampen.

Maandag is er overigens bekend gemaakt dat er (onder voorbehoud) vanaf 1 juli weer toeristen vanuit Nederland welkom zijn op Curaçao. In de maand juli mogen dit er maximaal 10.000 zijn. Ook moeten de toeristen bereid zijn om vooraf en tijdens de vakantie wat maatregelen te treffen, maar er is geen quarantaine meer. Echt super blij mee! Want dat betekent dat we hoogstwaarschijnlijk halverwege juli onze eerste vrienden langs krijgen! Rationeel weet ik dat het nog met een slag om de arm is, maar ergens wil ik dat niet horen en ga ik er stiekem vanuit dat ze gewoon komen! De hoop dat ze zouden komen had ik namelijk tot maandag niet. Fingers crossed, voor het hele eiland!

Dinsdag heb ik mezelf na een ochtendje strand, getrakteerd op een full body massage bij Mazzai Spa. Het bevindt zich in Jan Thiel op een leuke locatie. Het wordt gerund door twee super enthousiaste vrouwen. Ik voelde me er gelijk heel erg welkom! Ik ben goed onder handen genomen en de dag erna voelde het alsof ik een goede schouder en rug workout had gedaan. Hier ook gelijk maar een review over geschreven.

Woensdag was ook weer een regel dag. ’s Ochtends moest de Ford naar de garage om de remblokken te vervangen en even naar de airco te kijken. Dat werd weer even een gehannes met auto’s, brengen, halen etc. Vooraf duimden we ontzettend dat er een goedkope quick fix is voor de airco, maar ergens vrezen we dat het een duur grapje kon gaan worden. Het antwoord bleek ergens middenin te liggen. Voor nu is er alleen naar de airco gekeken en is de diagnose dat mogelijk de verdamper aan vervanging toe is. Voor nu geen hoge kosten, maar op het moment dat we het willen laten vervangen wordt dit wel weer een prijzig grapje. Voor nu moeten we dan ook maar even goed bedenken wat we nou precies aan de auto willen laten doen, want de roest op het dak moet ook nog hersteld worden. De remblokken zijn in ieder geval vervangen en we kunnen weer de weg op!

Donderdag ben ik lekker in de weer geweest met bakken en koken. Op het menu stond pulled chicken van Lekker en Simpel. Ook weer wat creaties gemaakt uit het boek “Bakken met Beukers” en weer wat dingen geregeld en weer papieren bij elkaar gezocht voor een afspraak bij de toelatingscommissie . Ook ben ik bij een soort reform winkel wezen kijken wat voor aanbod ze hebben qua eiwitrepen en andere leuke proteïnerijke producten. Helaas was het aanbod zeer exclusief en eigenlijk niet wat ik zocht. Weet ik dat toch maar weer.

Vrijdag hadden we om acht uur een afspraak bij de toelatingscommissie. Dit heeft te maken met het inschrijven op Curaçao en het krijgen van onze Sedula (identiteitsbewijs). We waren ruim op tijd en hebben eerst een rondje door Punda gelopen. We waren ook zo aan de beurt en hebben nu een stempel in ons paspoort gekregen. Volgende week worden we dan ingeschreven bij het gemeentehuis en dan krijgen we denk ik na verloop van tijd onze Sedula. We wachten maar weer af. Op de weg terug naar huis heb ik gelijk de weekboodschappen gedaan. Wonder boven wonder had ik alles bij me, koelbox, koelelementen, voldoende boodschappen tassen, boodschappenlijstje en niet onbelangrijk; geld. Het ging gewoon vlekkeloos. Deze middag ook weer even uitgebreid gebeeldbeld met een vriendinnetje en daarna werd er een houten afstapje geleverd door Woodgoed. De afstap van onze porch is namelijk vrij diep en we hadden twee bakstenen als trapje, daar hebben we nu verandering in gebracht. Ze hebben hem netjes bezorgd en neergezet en wij hebben nu een fijn afstapje. Waar je al niet blij mee kan zijn :). Vrijdag hebben we het weekend bij de Chill weer ingeluid, maar waren er al weg voordat Happy Hour begon. Thuis hebben we het feestje doorgezet. Muziekje aan, drankje erbij en weer eens heerlijk de barbecue gebruikt.

Zaterdagochtend was het moment om de ‘Zoutpannen’ eens te gaan ontdekken. Iedereen heeft het er maar over of zegt. “Oh, jullie wonen zo dichtbij de zoutpannen!”. Zelf zijn we er nooit geweest en vonden dat dit wel eens tijd werd. Je schijnt er te kunnen wandelen, je hond te kunnen uitlaten en laten zwemmen. Via internet een soort van startpunt gevonden en met een flesjes water zijn we op pad gegaan. Een echt plan of route hadden we niet en het was ook wel anders dan gedacht. We hebben door struikgewas gewandeld, heuvels op en af en uitzicht over zee en binnenwateren gehad. Het echte ‘zoute’ kwam pas op het einde, toen we daadwerkelijk over een kleine vlakte liepen met zoutaanslag. Of we nou echt ‘de zoutpannen zijn in geweest’ weten we eigenlijk nog steeds niet. Leuk was het wel. We hebben zo’n 4 kilometer gelopen en hebben het eiland gezien, zoals ik het nog niet eerder heb gezien.

Zaterdag was ook de dag dat Duco voor het eerst ging voetballen. Hij was uitgenodigd door een collega en kreeg het tijdstip en de locatie door. Het bleek een partijtje te zijn in de brandende zon op kunstgras. Ik kon lekker in de wind en schaduw kijken, terwijl hij aan het zwoegen was op het veld. Kudo’s voor Duco. Het is gelijkspel geworden en met wat teamgenoten hebben we aansluitend bij een Toko wat gedronken als afsluiter, erg gezellig! Inmiddels was het al donker geworden en rond acht uur waren we thuis. Snel een pasta in elkaar geflanst en verder geen hand meer uitgestoken.

Zondag hebben we genoten bij Playa Porto Marie. De lucht was aan het eind van de ochtend wat dreigend, maar dit trok helemaal open. We vinden dit een erg fijn strand. Je hebt goede bedjes, er is een restaurant en er zijn douches en toiletten. We hadden het geluk dat er nog twee bedjes vrij waren onder een parasol. Daar hebben we ook dankbaar gebruik van gemaakt. Boekje erbij, helemaal blij. Heel grappig is dat er op dit strand ook twee varkens rondscharrelen; Willy & Woody. Je kan er zelfs t-shirts van kopen. Wat een leven hebben die beesten en wat een leven hebben wij :).

Ook deze week bestond weer uit een hoop geregel. Hierbij even de stand van zaken. Toen we de Ford kochten zat hier maar 1 setje sleutels bij; een contactsleutel, de afstandbediening en nog een sleutel zonder chip, waar je alleen de deur mee kan open maken. Aangezien ik sowieso al verstrooid was en dit hier alleen nog maar erger is geworden en Duco hier ook steeds meer last van heeft, leek ons een tweede setje geen overbodige luxe. Een zoektocht op facebook eindigde bij Wong Keys. Super chille service! Via Messenger contact gezocht en daarna werd ik gelijk gebeld om goed uit te kunnen leggen wat we nodig hadden. De afspraak stond voor vandaag en hij had het behoorlijk snel gefixt. We hebben dus nu twee sleutel setjes, erg prettig!

Dan hebben we nog de Renault Megane uit Nederland. Die heeft hier de afgelopen weken letterlijk staan verstoffen, maar maandag mocht hij de deur uit voor de keuring. Zonder kentekenplaat, met nog maar benzine voor 34 kilometer en bij het verplaatsen van de Megane vanochtend had de accu weer problemen, maar na vier keer proberen startte de auto. Ruim op tijd vertrokken en tot mijn eigen verbazing snapten mijn voeten nog hoe een handgeschakelde auto werkt. Het schakelen zelf ging ook wel aardig, alleen soms kreeg ik de pook niet in de juiste versnelling. Zal vast de onwennigheid zijn. Gelukkig zat alles mee en was ik ruim op tijd bij het keuringslokaal. Ook vandaag ging het weer soepel. Niet een té lange rij, de keuring was zo gepiept en inmiddels trotse eigenaar van een keuringskaart en Curacao’s kentekennummer.
De volgende stap was dit nummer weer doorgeven bij de verzekering en het aangepaste verzekeringsbewijs ophalen. Dit was zo gepiept. Onderweg ook nog even getankt, omdat ik toch lichtelijk zenuwachtig begon te worden van de 30 kilometer die ik nog maar kon rijden.
Vervolgens de gok gewaagd om naar het kantoor van de Belastingdienst bij de SVB te gaan om de kentekenplaten op te halen en de motorrijtuigenbelasting te betalen. Het was er gelukkig niet druk, maar toen ik aan de beurt was bleek dat ik éérst naar Cpost in Punda moet om de belasting te betalen en daarna de kentekenplaten bij de belastingdienst (locatie SVB) kan ophalen. Jammer, maar helaas. Zelf had ik geen zin om dit op maandag nog allemaal te doen. Dus dat werd dinsdag.

Inmiddels heb ik ook uitgeschreven hoe het op dit moment precies werkt om een auto te registreren en overschrijven. Dat kan je teruglezen op de blog over overschrijven en de blog over registreren.

Dinsdag ben ik rond een uurtje of tien naar Punda gereden om er bij Cpost achter te komen dat ze een storing in het systeem hadden, waardoor ik de belasting niet kon betalen. Wel werd mijn telefoonnummer door de receptie genoteerd en ik zou gebeld worden wanneer het systeem het weer zou doen. Het toeval wilde dat het qua tijd nu perfect uitkwam om met een vriendinnetje en zoontje af te spreken bij Caracasbaai. We hebben lekker aan een picknicktafel gezeten, bijgekletst en genoten van het water wat echt een hele fijne temperatuur was. Rond lunchtijd ben ik weer terug gereden naar huis en was ik nog in relax modus. M’n bikini had ik nog aan, had mezelf ingesmeerd en was net geïnstalleerd om in het zonnetje lekker te gaan lezen, totdat de telefoon over ging. Het was Cpost met de mededeling dat het systeem weer werkte en dat ik kon komen om te betalen. Ik heb snel m’n lunch gemaakt, gedoucht en ben weer in de auto gestapt, op weg naar Punda. Hier moest ik heel even wachten en was zo aan de beurt. Ik had ook de papieren mee van de Ford, waardoor ik ook voor de Ford gelijk de motorrijtuigenbelasting kon betalen voor het tweede halfjaar van 2020. Dat scheelt eind juni weer in de rij staan. Rond kwart voor drie reed ik naar Otrobanda om daar weer bij de SVB/belastingdienst een nummertje te trekken en met de keuringskaart, verzekeringspapieren en de motorrijtuigenbelastingkaart de kentekenplaten van de Renault in ontvangst te nemen. Ook dit was zo gepiept en aan het eind van de middag reed ik via de Van den Tweel weer richting huis. Het enige met die kentekenplaten is dat ze nu nog op een of andere manier op de auto bevestigd moeten worden. Aan het einde van de middag bij thuiskomst toch nog even in m’n boek kunnen lezen (ja, nog steeds Harry Potter, deel 5) en de lasagne van maandag opgewarmd. De tweede dag is ie eigenlijk nóg lekkerder.

Ondertussen heeft Duco ook niet stilgezeten! het tv-meubel begint steeds meer vorm te krijgen en dinsdag avond hebben we ‘m in elkaar gezet en woensdag de finishing touches. Ook is het toen gelukt om de kentekenplaten te bevestigen. De auto mag officieel de weg op!

Woensdag is de postbode langs geweest en heb ik nog twee verlate verjaardagskaarten ontvangen. Erg leuk 🙂 Ook zat er een “helaas u was niet thuis” briefje in de brievenbus. Ik kon een pakketje ophalen bij Cpost in Santa Rosa. Dit heb ik donderdag dan ook gedaan en het bleek een verjaardagspakketje van mijn ouders. Zo attent! Er zat een lief kaartje in samen met ballonnen, slingers en de vlag van Amersfoort! Daar moeten we nog even een mooi plekje voor vinden.

• 

• 

Deze week hadden we ook nog een moment van spanning en hartkloppingen toen bleek dat Google was “ontsnapt”. Omdat we nog totaal geen automatisme hier hebben opgebouwd met bijvoorbeeld het afsluiten en openen van het huis ging het hier mis. We kwamen met twee auto’s tegelijkertijd thuis en hebben niet meer gedacht om de poort dicht te doen. Ineens merkte Duco dit op en we waren vervolgens Google kwijt. Die zag natuurlijk zijn kans schoon en is er tussenuit geglipt. Duco is op z’n slippertjes gaan ‘rennen’ en is op het geluid van blaffende honden afgegaan. A good call, want een straat verderop zat Google (schijnheilig dat ie is) een beetje honden achter een hek uit te dagen (dan durft ‘ie wel). Nu liep het goed af, maar het kan net zo goed zijn dat ‘ie een hond tegen het lijf loopt, dat een auto hem te laat ziet of hij de wijde wereld wil gaan ontdekken. Lesson learned laten we maar zeggen.

Donderdag had ik een deep cleanse facial behandeling geboekt nadat ik vorige week voor intake was geweest bij een schoonheidsspecialiste die ik had gevonden op Facebook. In dit klimaat zijn de onzuiverheden die ik had wat erger geworden door zweet, zonnebrand en de zon en ook heb ik wat meer last van pigmentatie in mijn gezicht. De schoonheidsspecialiste sprak alleen Spaans en helaas ik niet, dus het was grappig om een behandeling te krijgen terwijl je geen idee hebt wat er gaat gebeuren. Ze was lekker hardhandig en hopelijk helpt dit een beetje om m’n gezicht weer wat op te peppen.

Ondertussen zijn ze bij ons in de straat de boel aan het vernieuwen. De berm wordt bestraat en de weg wordt opnieuw geasfalteerd. Dit maakt dat de oprit die wij hadden even niet meer bereikbaar was. Geen probleem, de auto had ik aan de overkant geparkeerd, waar de stoep en de berm al wel bestraat is. Echter was ik terug gekomen van boodschappen doen en had ik ongeveer vijf boodschappen tassen en een koelbox die ik nu even de weg over moest sjouwen. Een bouwvakker was zo vriendelijk om mij te helpen met het sjouwen van de boodschappen. Mensen zijn hier zo vriendelijk en behulpzaam!

Vrijdag even tijd gemaakt om te beeldbellen met Nederland en ondertussen zat ik te wachten op een bestelling van Deli Nova. De wraps en vlees bevallen ons heel goed en ook voor de basic dingen zoals eieren, broodbeleg en zuivel zijn ze goed geprijsd. Hierbij komen ze het ook nog eens bezorgen. Het enige is dat ze geen tijdsindicatie kunnen geven. Ook hebben we hier geen bel, mensen toeteren gewoon wanneer ze voor het hek staan. Op zich werkt dit wel, maar er wordt hier de hele dag getoeterd door bouwvakkers en andere bezorgers, dus ik denk om de paar minuten dat er iemand voor de deur staat, wat natuurlijk niet zo is. Toen de bezorger belde dat hij er bijna was, moest hij nog even goed zoeken naar het huis, maar uiteindelijk was hij er rond half vijf. Toen bleek dat in plaats van 528 gram biefstuk er 5,28 kilo!! biefstuk was aangeslagen. Dat maakte het totaalbedrag behoorlijk extreem. Na flink wat belletjes met het kantoor kon ik het aangepaste bedrag afrekenen en hebben we snel alles in de koelkast en vriezer gedaan. Het was tijd voor weekend!

We zijn lekker naar de Chill gegaan en hebben wat drankjes gedaan om vervolgens naar El Gaucho te gaan voor een gezellig etentje met een collega van Duco. Het was er fijn! Goede service, uitgebreide kaart, prachtig uitzicht, heerlijk eten en goed tempo. Hier komen we nog wel vaker! Vooral de dessertkaart was erg leuk. Ze kwamen met een groot bord met alle toetjes erop, zodat je kon zien wat je wilde hebben. Top!

Zaterdag was een heerlijke dag. Het was wel iets warmer dan gebruikelijk. Ook heeft het Saharazand ons huis inmiddels overgenomen. We hebben rustig aan gedaan, Google uitgelaten en ik heb wederom de brownie gemaakt voor de barbecue die we aan het einde van de middag hadden met collega’s van Duco. Hierbij heb ik ook nog geprobeerd karamelsaus te maken, maar dit was echt hopeloos. Ook mijn eigen tactiek werkte niet goed, omdat ik het presteerde om de suiker aan te laten branden, jammer De barbecue was op Grote Berg, onderweg hoorden we van een collega dat daar ooit een frietkraam stond die ‘Grote Berg Friet’ heette, geniaal. Het was op een mooie locatie met uitzicht op de oceaan en Hato, het vliegveld. We hebben twee KLM toestellen zien landen en een klein propeller vliegtuigje. Het was een gezellige barbecue, het eten was heerlijk en leuk om nu gezichten bij namen te hebben. Veel later dan ons gebruikelijke bejaardenbedtijd zijn we weer naar huis gereden.

De zondag bestond weer uit rommelen in en om het huis, beeldbellen met Nederland, lekker rustig aan doen en afgesloten met pizza!

Deze week heb ik weer wat meer gekookt en gebakken. Fijn dat daar wat meer tijd voor beschikbaar komt. Hieronder deel ik natuurlijk weer de recepten.

Recepten van deze week

• 

• 

• 

• 

De vorige blog (week 21) is geëindigd met een soort van cliffhanger betreffende het barbecue project van Duco. Ik begrijp, jullie hangen aan mijn lippen… hebben we een heerlijke barbecuemaaltijd of niet… Nou we hadden het niet. Dit gerecht is niet gemaakt voor een gasbarbecue, dat is wel gebleken. De bedoeling was (in het kort) dat het vlees een kerntemperatuur kreeg van 65 graden en op dat moment moest het ingepakt worden in aluminiumfolie, om vervolgens naar 95 graden door te garen bij een omgevingstemperatuur van ongeveer 100 graden. Echt slow cooking dus. Duco had al rond een uur of 11 in de ochtend het vlees op de barbecue gelegd, maar rond 11 uur ’s avonds was de kerntemperatuur van het vlees nog maar 63 graden. Duco is zo gek geweest om ‘ nachts met een kleedje en een zaklamp wacht te gaan houden bij de barbecue, om deze uit te kunnen draaien wanneer de 95 graden was bereikt. Zijn geduld is behoorlijk op de proef gesteld. Zeker wanneer bleek dat de temperatuur uren op 77 graden bleef hangen. Hij heeft de branders hoger gezet en hiermee dus een beetje vals gespeeld, maar wel de kerntemperatuur naar 95 graden gekregen. Zelf heeft hij het die avond rond een uurtje of twee geproefd en vond het erg lekker. Ik lag al lang en breed op één oor. Uiteindelijk hebben dinsdagavond de shortrib gegeten. Hoge verwachtingen, maar deze zijn helaas ook niet uitgekomen. Het opwarmen ging niet goed, doordat dit ook weer langzaam moest in de oven, maar echt warm werd het niet. Ook was het vlees al een hoop vocht verloren en was het wat stug. De smaak daarentegen, was wel goed! Het hele project was helaas een beetje een deceptie. Ik kan Duco nog geen Salt Bae noemen.

Deze week was ook een week waarin een hoop geregeld moest worden. Zo moest er nog premie betaald worden op het kantoor van de autoverzekering, moest ik nog een stempel halen bij de belastingdienst voor de papieren die nodig zijn bij het overschrijven van de auto die we vrijdag gekocht hebben en moest ik het internet contract van UTS op onze naam laten overzetten. En ik moet zeggen, dit ging allemaal goed. Verder had ik donderdag een afspraak staan om acht uur ’s ochtends om de KIA te laten keuren. De keuring was tijdens de lockdown verlopen en ik had een paar weken geleden gebeld voor een afspraak. Een vriendin had aangeboden om mee te gaan, omdat ik geen idee had hoe het in zijn werk ging. In de vroege morgen heb ik Duco weg gebracht en mijn vriendin met zoontje opgehaald om vervolgens naar het keuringslokaal te rijden om zo ruim op tijd te zijn. Hier ben ik al meerdere keren geweest, maar nu kreeg ik wel een beetje een inzinking. Er waren dranghekken neergezet en de rij bestond denk ik uit zo’n 50 man. Ik was een beetje overdonderd omdat ik dacht; door het maken van een afspraak kan je het voorkomen dat er rijen gaan ontstaan, maar niets was minder waar. Gelukkig was de kleine man geobsedeerd door vuilniswagens en deze vertrekken van dezelfde locatie. Hij kon zijn geluk niet op. Zelf ben ik in de rij gaan staan en het schoof langzaam op. Er ontstond ook de 60+ rij naast de rij en op gegeven moment was er ook een rij voor overschrijven van voertuigen. Ik begreep er allemaal niet veel van en er werd iets voor achten ook een paar keer “ocho, ocho” geroepen en mensen begonnen te lopen en te schuifelen. Aangezien ik ook een afspraak had om ocho uur ben ik maar mee gaan schuifelen. En ook hier ging het toch wel weer snel wanneer je bedenkt dat er zoveel mensen stonden. Ze hadden een 60+ balie en twee reguliere balies en binnen kon ik plaatsnemen om te wachten. Degene voor mij werd door de beveiligster aangewezen, zodat ik wist na wie ik aan de beurt was. Het lijkt allemaal zo ongestructureerd, maar toch werkt het op een of andere manier. Ik kwam vrij snel aan de beurt en haf nog geprobeerd of ik gelijk de Ford op onze naam kon overzetten, maar helaas, daar moet weer een andere afspraak voor gemaakt worden. Keuringskaart ingeleverd, 30 gulden betaald en ik kon met de auto naar de garage waar de auto gekeurd werd. Ook dit is al meerdere keren beschreven op internet, maar toch… Er zijn drie rolluiken en er waren twee in gebruik waar een stuk of vijf auto’s voor stonden. Het leek een beetje op een carwash. Ik had geluk, want rolluik nummer drie ging open en ik hoefde serieus denk ik maar twee minuten te wachten en toen was ik al aan de beurt. Beste lezers, ik kan jullie vermelden dat we weer twee jaar de weg op kunnen met een gekeurde auto want; knipperlichten, ruitenwisser, toeter, rem, handrem, remlichten en groot licht werken. Dit nam al met al 30 seconden in beslag. Nog even wachten op onze nieuwe keuringskaart en klaar is kees. Het leuke is, dat ik dit feestje maandag opnieuw mag gaan doen met onze Renault uit Nederland. Enige is dat die ook nog een kenteken moet krijgen… Hoe dat dan weer gaat… Geen idee.

Het toeval wilde dat ik op de donderdag van de keuring laat in de middag een mail kreeg met de oproep dat ik vrijdag (Ja, nog geen 24 uur later) verwacht werd bij het keuringslokaal om de nieuwe keuringskaart van de Ford op te halen. Super blij! De afspraak stond om 10 uur. Aangezien de lange rij nog in mijn geheugen stond gegrift ben ik er vroeg heen gegaan en was er kwart over negen. Ik geloofde het zelf niet, maar dit was mijn aanblik:

Er was gewoon geen rij! Binnen moest ik wel weer even plaatsnemen, werd me aangewezen wie er voor mij aan de beurt was en niet veel later hoefde ik alleen nog maar de kaart van de vorige eigenaar in te leveren, de nieuwe in ontvangst te nemen en 15 gulden af te rekenen. 

Kijk, de gevolgen van corona zijn echt verschrikkelijk en de hele wereld staat op zijn kop, maar het brengt ook creativiteit, ontwikkeling en progressie voort. Deze manier van werken is veel efficiënter. Voorheen kwam je met alle paperassen (en dit is nog wel een dingetje) naar het keuringslokaal en daar werd alles zonder afspraak verzameld en werd er direct een nieuwe kaart geprint. Nu heb je alles per mail opgestuurd, wordt er gecheckt of alles klopt en wordt er een afspraak gepland. Ondertussen wordt de nieuwe kaart geprint. Je weet dus dat je niet voor niks naar het keuringslokaal komt, de medewerker hoeft mensen niet met lege handen naar huis te sturen en iedereen is happy.

Na het belangrijke papiertje te hebben ontvangen ben ik doorgereden naar de verzekeringsmaatschappij en heb daar de keuringskaart laten zien en het verzekeringsbewijs van de Ford opgehaald. We morgen nu officieel de weg op!

Bij de eerste paar kilometer dat ik reed ging er alleen weer een lampje branden. De bandenspanning is te laag. Ook merkten we al dat de airco veel geluid maakt, maar weinig koelte afgeeft. Een ander punt is dat we de remblokken achter nog moeten vervangen. Bij de carwash konden ze niks met de airco filter (eerder is die van de Kia wel schoon gemaakt). Bij Napa hebben ze netjes (en voor niets) de bandenspanning weer op orde gebracht) en ik ben nu bezig met Garage Willemstad om een afspraak te maken voor de remblokken en de airco. Met auto’s ben je altijd bezig.

Het was ook de week van de schoonmaak. De Kia en de Ford zijn beide door de wasstraat geweest, Google is naar de trimsalon geweest om al zijn wol uit zijn vacht te halen, de ongediertebestrijding is langs geweest om ons voor ongewenste gasten te behoeden en er zijn weer de nodige wasjes gedraaid en oppervlaktes in huis gepoetst. Alles en iedereen is weer fris en fruitig! (Voor zolang het duurt, want het Sahara zand waait regelmatig over)

Het weekend was weer een afwisseling van ontspanning en activiteit. Vrijdag hadden we een heerlijke avond met hapjes en drankjes en zaterdag zijn we naar de Houtmarkt gegaan. Er is weer een volgend project ontstaan: Een verrijdbaar tv meubel. Duco had al helemaal uitgerekend welke planken we nodig hadden en bij de Houtmarkt hebben we deze gehaald. Echt een aanrader: gunstig geprijsd en ze zagen planken en latjes op maat! Vervolgens zijn we doorgereden naar Karakter. Een strandtent op Coral Estate waar we beide nog nooit waren geweest. Het was heerlijk! Check de review voor het complete verhaal. Op de terugweg nog even langs de bouwmarkten voor de rest van de benodigdheden. Zondag heeft Duco een start gemaakt met het project. 

Deze week bestond veel uit kliekjes uit de vriezer en koelkast opwarmen, kant en klare maaltijden, het mislukte barbecue  project en uit eten gaan. Zo hebben we wat stoofvlees gegeten waar ik al eerder een recept van heb geplaatst en heb ik met wat  mac&cheese leftovers een foute burger gemaakt. Met de visite hebben we gekaasfondued op de voorporch. Kaasfondue kan altijd!  In het weekend zijn we uit eten geweest bij Bocas en hebben geluncht bij Karakter en daar heb ik ook reviews over geschreven. Zelf heb ik nog wel in de keuken weer geprobeerd Crispy Chicken te maken met chips, zoals ik eerder had voorgesteld. Helaas was het niet zo lekker als gehoopt. De chips is super lekker, maar de smaak verdwijnt helemaal wanneer je dit als rub gaat gebruiken. Het recept zal ik dan ook niet delen. Wel zijn we erachter dat Crispy Chicken uit de Airfryer lekkerder is dan uit de oven. 

Recept van deze week

• 

Whoop whoop! We hebben een verhuiskaartje gekregen! Het heeft ongeveer drie weken geduurd voordat hij is aangekomen, maar het werkt! We zijn ook met de oude vertrouwde post te bereiken. Erg leuk om een persoonlijk kaartje in de brievenbus te vinden. Deze week heb ik eindelijk het gevoel dat we weer in een ritme gaan komen en dat is een fijn gevoel. We bekijken per dag wanneer ik Duco naar z’n werk breng en wanneer hij de auto mee neemt. Dat is nog even onhandig soms, maar hopelijk komt daar binnenkort verandering in.

Maandag was ik de opperhuisvrouw en heb de hele dag staan boenen. Het waait hier nu heel hard (ook voor de tijd van het jaar) en de wind neemt ook Saharazand mee. Tel hierbij nog een hoop zaagsel en stof van het klussen erbij op en je hebt een groot stoffig huis. Voordeel is wel dat ik echt eer van mijn werk had (voor zolang het duurt) en ik mijn dagelijkse beweging ook weer gehad had. Ondertussen was ik ook bezig met het bereiden van spareribs. Dit keer weer uit de oven, maar met een aangepaste tactiek. Wat dit betreft mag ik mezelf best een schouderklopje geven, want oh wat was het goed gelukt! Na het eten hebben zijn we nog snel begonnen aan het ophangen van raambekleding, maar dit moest even wachten, omdat ik ein-de-lijk weer naar paaldansen kon. Het was weer even geleden dat ik er was geweest en ondanks de navigatie (Google Maps is hier niet altijd betrouwbaar) wist ik te verdwalen. Gelukkig was ik wel op tijd. Na de les weer snel naar huis, want de avondklok is nog steeds van kracht. Ik realiseerde mij op de terugweg hoe lang het gelden is dat ik überhaupt Curacao in het donker heb gezien. De avondklok ging 28 maart in. Dus zeg zo’n 8 weken. ’s Avonds nog even het klusprojectje afgemaakt en de avond afgesloten met een aflevering Lang leve de liefde.

Dinsdag werd ik wakker met een beetje spierpijn. Er staat een drukke dag voor de deur. Duco wegbrengen, daarna door naar de van den Tweel en Goisco om daarna door te gaan naar…. opnieuw een aankoopkeuring van de auto die we afgelopen vrijdag hebben gezien. Het is te beschamend voor woorden eigenlijk, maar wel fijn dat we op deze manier heel wat hoofdpijndossiers hebben kunnen voorkomen. Echter was ik tegen mijn verwachting in veel eerder klaar met de bezoekjes aan de twee winkels. Sinds het einde van de lockdown is het veel rustiger in de winkels. Ik had dus nog wat tijd over voor de aankoopkeuring. Onderweg kwam in Centrum supermarkt tegen en ben daar ook nog even naar binnen gegaan. Niet mijn favoriete winkel, maar wel weer net een ander assortiment, waardoor ik niet met lege handen ben weg gegaan. Sowieso heb ik deze dag weer wat bijzondere pareltjes gescoord op het gebied van voeding.
Zowel ik als de monteur waren netjes op tijd en de verkoper van de auto kwam niet veel later (na een belletje gepleegd te hebben). De monteur ging weer secuur te werk en liet me wat roest op het dak zien. Dat is wel iets wat behandeld moet worden. Tijdens de aankoopkeuring bleef hij wel positief en gaf hij aan weinig bijzonderheden te zijn tegen gekomen, behalve de remblokjes achter, die waren wat dun. Ook is er wat schade, maar dat is puur cosmetisch. Zijn eindoordeel was dan ook dat hij tot dusver geen gekke dingen kon ontdekken. Met dit bericht was ik heel blij. Afgesproken met de verkoper dat ik het met Duco zou bespreken en we contact zouden opnemen.
Na deze positieve gebeurtenis ben ik doorgereden naar supermarkt nummer vier. Hier de rest van de boodschappen gehaald en op de terugweg naar huis ook nog even getankt. Rond het middaguur was ik weer thuis en heb snel alle boodschappen ingeruimd. Inmiddels hadden Duco en ik ook besloten om een bod te doen en met een tegenbod zijn we akkoord gegaan. Nu is het nog een kwestie van het geld bij elkaar verzamelen. We hebben nog steeds geen lokale rekening, dus het wordt meerdere keren geld uit de muur halen. Want zoiets als een GWK is hier niet voor zover ik weet en banken kunnen dit ook niet voor ons doen kwam ik achter na meerdere telefoontjes.
De middag vloog weer voorbij en het was alweer tijd om Duco op te halen. Daarna zijn we doorgereden naar Mambo om na twee maanden weer eens baantjes te gaan zwemmen. Het was duidelijk dat ik dit al een tijdje niet gedaan had, want ik was de slippers en het strandshirt van Duco vergeten. Gelukkig had ik zijn zwembroek wel mee. Het zwemmen waren we in ieder geval nog niet verleerd. Ondanks dat er geen toeristen zijn, was het gezellig druk op het strand. Lions Dive Resort is zijn dak aan het vernieuwen en ook Wet ’n Wild is druk bezig zichzelf in een nieuw jasje te steken. Laten we hopen dat de tweede golf Corona uitblijft en het toerisme snel op gang kan komen.
Eenmaal thuis besloten om weer risotto te maken. Ik merk, doordat ik veel vrije tijd heb, ik het helemaal niet erg vind om ’tijdrovende’ maaltijden te maken. Het recept staat zoals altijd weer hieronder.

Woensdag begon rustig, wel met mega spierpijn. Duco wil graag wat Green Egg recepten gaan maken, ook al hebben we zelf geen Green Egg barbecue. Hiervoor hebben we weer van vlees bestelde bij Deli Nova. We waren erg tevreden over de kwaliteit en service van deze groothandel, die sinds de crisis ook aan particulieren levert. Zelf ben ik het een en ander gaan regelen voor de koop van de auto. We hebben aangegeven dat we de auto graag vrijdag willen kopen. Daar is natuurlijk weer een hele papierwinkel voor nodig; (tijdelijke) verzekering, overschrijving, wegenbelasting. Tijdens de administratie kreeg ik ook gewoon een mail van het keuringslokaal dat de Renault maandag 1 juni gekeurd mag worden! Hij is ook al geregistreerd als voertuig. Dan hoeven we ‘alleen’ nog de verzekering te activeren en sticker te halen voor de wegenbelasting. Het ging echt lekker! Totdat Duco belde dat de rij bij de Deli Nova gigantisch was en ze de bestelling niet hadden. Vlak voor het avond eten was hij pas thuis, wel met de bestelling, dat gelukkig wel. 

Donderdag was Hemelvaartsdag en hebben we even met het thuisfront gebeld en zijn in de middag naar Mambo gegaan. Lekker onder een palmboom gelegen met een boekje. Aan het eind van de middag zijn we terug gegaan om thuis nog van de laatste zonnestraaltjes te genieten. We aten Mexicaanse wraps, die lekkerder waren uitgevallen dan van tevoren gedacht. Met de planten die we twee weken geleden gekocht hadden gaat het ook goed. Ze groeien als kool en het is leuk om te zien dat er allemaal nieuw blad aan komt. Hopelijk lukt het ons om deze trend voort te zetten. 

Vrijdag heb ik Duco afgezet en ben de laatste spulletjes voor het barbecue project gaan halen, naast wat andere kleine dingetjes voor het huis. Ook nog even naar Luna Park Maxi Market geweest, ook een supermarkt, maar dan net wat provisorischer. Ernaast zit de Op = Op Voordeelshop. Ziet er ongeveer hetzelfde uit als de vestigingen in Nederland, het aanbod is alleen wat kleiner. Wel veel producten te koop van de Nederlandse markt. Thuis een trainingssessie gedaan. De motivatie moest wel uit mijn tenen komen, want de spierpijn van paaldansen en zwemmen is er nog steeds. Ook de papieren op orde gebracht voor de aankoop van de auto. Spannend! Om vier uur hadden we de afspraak en alles is goed gegaan. De auto staat nu bij ons en het verzoek tot het overschrijven van het voertuig is wederom per mail gedaan. Hopelijk wordt dit snel verwerkt, krijgen we de keuringskaart op onze naam, zodat we hem verder volledig kunnen verzekeren en de weg ermee op kunnen. In de avond zijn we naar de Chill gegaan en hebben uiteindelijk een hapje bij Hemmingway gegeten. Het was een heerlijke dag :).

Zaterdag werd het uitslapen tot wel acht uur en deden we rustig aan in de ochtend. Duco was met de voorbereidingen van de barbecue bezig, wat mij tijd gaf om even te sporten. Hierna samen met een kopje koffie op de porch, zo fijn! We hebben ook een – al zeg ik het zelf- ingenieus systeem bedacht om de schade van dartpijlen onder het dartbord te voorkomen (zie foto). Nu moet nog blijken of het werkt.
Aan het einde van de ochtend zijn we de auto ingestapt en naar Sambil gereden, een overdekt winkelcentrum. We zijn bij de Carrefour geëindigd. Tot dusver de mooiste supermarkt die ik gezien heb op het eiland. Hierna zijn we via de flamingo’s doorgereden naar Kokomo. We zochten een mooi plekje uit onder een palmboom waar ik Harry Potter nummer vier heb uitgelezen. Dat betekent dat we vanavond de vierde film van onszelf mogen kijken. Het was een heerlijke dag en ik moet mezelf regelmatig even in mijn arm knijpen. 

Zondag moest ik me gewoon een beetje haasten om op tijd bij de sportschool te zijn. Ik had een plekje gereserveerd van half 10 tot 11. Om acht uur deed ik mijn ogen open en ik was niet zo snel vandaag, dus ik had alle tijd nodig. De sportschool is lekker dichtbij en ik kon met een dagpas even trainen en kijken of dit een sportschool is waar ik lid van zou willen worden. Het is een grote hal op de eerste verdieping met wat verouderd materiaal, maar er is wel een hoop en het was rustig. Na drie maanden was het fijn om weer eens in een sportschool te staan. Inmiddels paste alle colaflessen gevuld met water niet meer in de tassen om een thuis training mee te doen. De zondag werd verder afgewisseld met activiteit en ontspanning. Ik heb weer wat carrot cake a la Lot Beukers gemaakt zodat ik wat lekkers te snacken heb komende week en Duco is erg druk bezig met het barbecue project. De short rib ligt nu al sinds 11 uur ’s ochtends op de barbecue. Er wordt gerookt met hout en we hebben een digitale vlees thermometer. Ik ben zo benieuwd of het een geslaagd experiment blijkt te zijn. Anders wordt het vanavond geen heerlijke rib, maar diepvrieshamburger. 

Dit weekend is de de-escalatie van de lockdown trouwens verder doorgezet. De avondklok begint nu om 00:00 tot 06:00 uur in plaats van 21:00 uur. Heel erg fijn. Dat houdt ook in dat de restaurants tot 22:00 uur open mogen blijven, wat uit eten gaan wel een stuk aantrekkelijker maakt. Voor 22 mei mochten restaurants maar tot 20:00 uur open zijn. Verder mogen de restaurants nu ook binnen gasten bedienen. Wel volgens de social distancing regels natuurlijk. 
Helaas is er wel een 17e besmetting geconstateerd. Iemand die vanuit het buitenland terug wilden keren naar Curacao en in quarantaine zat is positief getest. Deze persoon schijnt met vijf andere mensen in contact te zijn geweest. Iedereen wordt goed gemonitord. Hopelijk heeft dit geen effect op de versoepeling van de maatregelen. 

Recepten van deze week

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Oh man, wat een week! Ik weet eigenlijk niet eens waar ik moet beginnen. Het was zo druk en er is zoveel gebeurd.

Allereerst heb ik op maandag Duco weggebracht en ben daarna gelijk doorgereden naar van den Tweel om boodschappen in te slaan voor een paar taarten die ik wilde gaan maken voor mijn verjaardag woensdag. Het was rustig in de supermarkt en ik was zo klaar. Om 09:00 uur had ik een afspraak bij UTS voor het aanvragen van een eigen internetverbinding in ons huis. Eerst even buiten wachten totdat mijn naam geroepen werd om vervolgens binnen te wachten tot ik aan de beurt was.  Ik werd super fijn geholpen door een dame die mij vertelde dat het voordeliger en handiger was wanneer we het lopende contract van de vorige huurder overnemen. Dit kost namelijk maar 53 NAF. Een nieuw contract hield in dat er opnieuw een telefoonnummer aangevraagd moest worden en er een installatie moet plaatsvinden. Kosten: 260 NAF + maandelijks kosten voor een telefoonlijn die we niet gebruiken. Ook kon het tot 20 werkdagen duren voordat de boel werd opgestart. Nadeel van de overname is dat er een machtiging van de vorige huurder voor nodig is. Daar moest ik dus even achteraan. Gelukkig was dat die middag al geregeld, maar moet ik weer via whatsapp en Google formulieren opnieuw een afspraak zien te regelen bij UTS om het machtigingsformulier weer terug te geven. Tot op heden (Zondag middag) heb ik nog niks gehoord. Onderweg naar huis kwam ik langs de Mangusa en ben daar ook gelijk even boodschappen voor mijn verjaardag gaan doen. Hoef ik daar ook niet meer de deur voor uit. Ironisch genoeg was het nu rustiger dan al die dagen dat ik geweest ben tijdens de lockdown. Dit maakte wel dat ik lekker snel klaar was en zelf nog even de tijd kon nemen om rustig allerlei interessante producten te bekijken (en in mijn winkelwagen te doen).
Thuis was het een kwestie van snel de boodschappen opruimen en de schilders verwelkomen. We willen van het huis echt ons plekje maken en het kon ook wel wat kleur gebruiken. We zijn voor Tropical Experience (geel) en Steel Wool (grijs) gegaan.
Rond 4 uur was het weer tijd om Duco op te halen van zijn werk. De schilders waren nog niet klaar en zouden dinsdag in de ochtend komen afmaken. Aan het einde van de dag konden we nog bij Kooyman raambekleding ophalen die we besteld hadden, maar ze bleken de verkeerde te hebben gepakt en die we wilden hebben was er niet meer. Zonde van de tijd ook weer. Op naar huis.

Dinsdag was de dag waarop we een klusjesman hadden gevraagd ons te helpen met de laatste dingen op orde brengen. We wilden een spiegel en lampen een andere kleur hebben, veel spullen moesten nog opgehangen of gemonteerd worden en er moesten ook wat zaken van de muur en de muren moesten weer netjes worden gemaakt. Verder hadden we nog een gigantische boom in de tuin die gesnoeid moest worden. Na deze dag snap ik waarom er zoveel toezichthouders zijn in de bouw. Ik had een hele waslijst die hij kon aflopen en ik hield toezicht. Ondertussen waren ook de schilders weer terug en druk bezig met de finishing touches, het keukenblad werd opnieuw gedaan en er werd wat onderhoud aan het huis gedaan. Het was behoorlijk druk en ondertussen was ik bezig met de boel op orde krijgen waar het geklus klaar was. Het is me ook nog gelukt om twee taarten te maken voor mijn verjaardag woensdag. De schilders waren in de middag klaar en om zes uur vertrok ook de klusjesman. Hij komt woensdag terug om de rest van de klusjes af te maken. Zelf ben ik aan de slag gegaan met een risotto waarvan het recept onderaan gevonden kan worden. 

Woensdag 13 mei. Vandaag ben ik jarig! 32 jaar alweer. Wat gaat de tijd hard en wat voel ik me absoluut geen 32. Duco heeft me de mooiste cadeaus uit de bouwmarkt cadeau gegeven. Maar, het moet gezegd worden; het waren leuke cadeaus. Twee lampjes en cederhout voor op de barbecue.  Deze ochtend heeft er ook weer een aankoopkeuring van een auto plaatsgevonden. Helaas ook deze weer niet zo positief. Geen idee hoe dit nu weer verder gaat. In de ochtend was de klusjesman er weer en hebben we even een kop koffie en thee gedronken. Daarna ging hij aan de slag en ik besloot nog even brownies te maken, omdat ik niet helemaal tevreden was over de Twix taart. Ondertussen was ik ook bezig met het weer in orde brengen van het huis voor de visite van vanmiddag en heb ik even beeldbelsessies gehad met mijn ouders en schoonouders. Op Curacao of niet,  verjaardagen in 2020 zijn niet wat ze horen te zijn. Teveel afstand!  Ik mag me wel gelukkig prijzen met het opheffen van de lockdown, want daardoor kon ik wel wat mensen uitnodigen. Twee vriendinnetjes kwamen aan het einde van de dag met hun kleintjes langs voor een stukje taart. Het was super fijn om visite over de vloer te hebben en het was dubbel zo leuk omdat het voor mijn verjaardag was. Niet veel later sloot Duco ook aan. Tijdens de drukte heeft Google alleen een gekke beweging gemaakt en loopt hij heel erg mank. Voor morgen moet ik dus even een afspraak bij een dierenarts zien te regelen.
Vandaag heb ik overigens gebeld voor de herkeuring van onze auto en dit ging gewoon vlekkeloos! Ik kon een 0800 nummer bellen en kreeg zelfs een keuzemenu en ik kon in de wacht. Dat heb ik hier nog nooit eerder meegemaakt. Voor 28 mei staat de afspraak.
Ik had voor het avond eten uitgezocht dat ik graag bij Blessing wilde bestellen. Helaas bleek dat ze toevallig net vandaag niet bezorgden. Heel jammer. We zijn toen maar voor een Chinees gegaan. Wel anders dan in Nederland. Je bestelt meer een wokgerecht met vlees, saus en groente. Het was lekker, maar wel aan de prijs, als je Nederlandse Chinees gewend bent. Met een bord op schoot hebben we nog even Temptation Island gekeken en gesloopt zijn we naar bed gegaan.

Donderdag ochtend hebben we Google uitgelaten en hij liep nog steeds mank. Google is echt een taaie en piept of jankt nooit als hij pijn heeft. Nadat ik Duco had afgezet op zijn werk en de weekboodschappen had gedaan ben ik met Google naar de dierenarts gegaan. Dit klinkt heel simpel, zo in 1 zin, maar dit was echt een struggle. Zowel voor Google als voor mij. Ten eerste moet hij trapjes af om te komen waar de auto is. De auto is vrij hoog en daar moet hij dan in getild worden. Tot zover is het allemaal te doen. Bij de dierenarts aangekomen doe ik hem zijn riem om en zodra ik hem uit de auto heb gesjouwd blaffen de honden in de tuin naast de dierenarts. Feest! Google gaat lekker los en is lastig te houden. Vervolgens moet ik bij de balie Google inschrijven. Dit gaat goed, totdat er een andere hond in de gang staat, die – net als Google – niet met andere honden overweg kan. Met Google in een soort van houdgreep naar de wachtkamer gegaan waar meneer even een angstpoepje heeft gedaan. Hij zat te bibberen en te shaken. Arm beest. Niet veel later konden we gelukkig bij de dierenarts terecht. Toen moesten we hem nog op de tafel krijgen en zorgen dat hij daar bleef. Hij verzette zich op allerlei manieren. Poten in het figuurlijke zand en echt als een vis aan een hengel tegensputteren. Supervriendelijke vrouw overigens en goed met Google. Hij nam zelfs uiteindelijk een snoepje aan. Echter kon ze vrij weinig. Google was zo gespannen en spande al zijn spieren zo erg aan, dat ze moeilijk zijn poten kon buigen en strekken. Ze heeft hem verder wel gecheckt en niks geks gezien. Wel gelijk een healthcare plan besproken tegen teken, hartworm en andere ongein. Het was weer een gedoe om hem weer richting de assistent te krijgen voor het middeltje en de betaling. Dit ging veel langzamer dan gehoopt. Ik heb echt alle tijd en maak me niet snel druk, maar nu wilde ik gewoon weg. Elke seconde keek ik alle kanten op of er geen hond aankwam en dat was gelukkig niet zo. Toen er eindelijk betaald was en ik onhandig met de medicatie in mijn ene hand en zijn riem in de andere hand naar de auto liep hield hij weer al zijn poten stijf en wilde niet meer verder. Dra-ma. Uiteindelijk hem in de auto geduwd en terug gereden. Weer een trauma erbij voor het arme beest. Eenmaal thuis ging het gelukkig wel weer, na weer het trappertje op manoeuvreren. Ik heb mijn schuldgevoel afgekocht met wat lekkers en hem gelijk zijn medicatie gegeven. Ondertussen ook nog een bestelling geplaatst bij Deli Nova voor vlees en bij Bakkerij de Zon voor pizzabodems.
Maar dit was het niet voor die dag. We konden ook aan het einde van de middag de Renault Megane uit Nederland eindelijk ophalen bij het verhuisbedrijf. De papieren waren inmiddels voorzien van een stempel van de douane. Er was ons al wel gemeld dat de accu het niet deed, maar er waren startkabels. De auto sputterde en pruttelde, maar ging met de startkabels niet aan. Mijn hart heeft daar meerdere malen sprongetjes gemaakt. Ze probeerden ook nog een jumpstart, maar dit had ook geen effect. Er kwam ergens een extra accu vandaan, maar deze paste niet in de auto. Uiteindelijk heeft een van de verhuizers de accu uit zijn eigen auto gehaald en deze in onze auto gezet. Dit kreeg hem uiteindelijk aan de praat, fantastisch! Voorzichtig is toen die accu er weer uitgehaald en onze accu er weer ingezet. Er werd geadviseerd om naar Napa Autoparts te gaan voor een nieuwe accu. Duco in de Megane en ik in de Kia erachteraan. Bij Napa werden we echt super goed geholpen! De medewerker gaf aan na een meting dat de accu niet kapot was, maar gewoon meer moest opladen. Een monteur heeft nog netjes onze accu vastgezet en de service was gratis. Echt heel fijn! We zijn snel naar huis gereden en daar onze eigen, stoere, Nederlandse, oude, handgeschakelde auto neergezet. Er moet nog een heel proces gaan lopen om er uiteindelijk legaal, verzekerd mee op de weg te mogen. Voor nu hebben we dus nog helemaal niks aan de auto. 
Voor het avondeten ben ik voor mijn doen weer creatief bezig geweest. Hiervan zal ik het recept ook opschrijven. Zelfgemaakte crispy chicken, omdat de zakjes van Santa Maria niet meer in de supermarkt waren. Het smaakte niet hetzelfde, maar ik was dik tevreden over het resultaat!

Vrijdag ging ik, nadat ik Duco had weggebracht even een stukje wandelen in Willemstad. Het was nog vroeg en alles was dicht, wel fijn om te zien dat er wel weer wat mensen zijn en terrassen zich hebben aangepast aan het ‘nieuwe normaal’. Vervolgens ben ik naar het kantoor gereden van onze autoverzekering. Hier heb ik de Megane tijdelijk kunnen verzekeren zonder kenteken en alvast de premie betaald voor het eerste halfjaar. Met de verzekeringspapieren, papieren van de douane, onze eigen administratie en identificatie ben ik naar het keuringslokaal gereden om de auto te laten registreren. Ik schrok even van de gigantische rij, maar liet me niet kennen en ben achteraan aangesloten. Helaas bleken er nieuwe regels te zijn vanaf deze week, wat betekent dat ik eerst per mail of post een afspraak moet maken om een voertuig te registreren. Ik mocht dus niet naar binnen om de Megane te registreren. Even tot tien tellen, naar huis en aan de slag om de informatie per mail te sturen. Maar niet voordat ik de bestelling bij Deli Nova en de bakkerij had opgehaald.
Thuis had ik zowaar tijd om weer eens te sporten, het eten avond eten voor te bereiden en het weekend in te luiden. Aan het einde van de middag heb ik Duco opgehaald van werk en zijn we na een korte tussenstop om wéér bij een andere auto te kijken doorgereden naar Mambo Beach, hier zijn we al zo lang niet geweest. We hebben een drankje gehaald bij de Chill en hebben genoten van het strand, de zee, de mensen en de bedrijvigheid die er weer was. Het stemt ons positief dat er weer wat leven in de brouwerij was.
Thuis hebben we de spareribs en traybake opgewarmd en lekker lui op de bank televisie gekeken. Ons voornemen is om dit weekend eens écht weekend te hebben.

Zaterdag hebben we zowaar een beetje uitgeslapen tot 7 uur! rustig aangedaan, Google uitgelaten en wat gerommeld in huis. Na de lunch zijn we naar Jan Thiel gereden en hebben twee bedjes in de schaduw uitgezocht. Er waren mensen, maar het was niet hutje mutje. Gewoon gezellig druk. We hadden wat te kijken. Ik ben weer een hoofdstuk verder in Harry Potter en we hadden een beetje een vakantie gevoel. Heerlijk. Rond half 6 zijn we naar huis gegaan waar we de barbecue hebben aangezet. Dit keer o.a. een ribeye op het vuur gegooid. Erg lekker! ook de zelf gemarineerde drumsticks waren lekker. De zaterdag was een heerlijke dag die echt als weekend aanvoelde. ’s Avonds de film ‘The Irishman’ afgekeken, maar ik heb het idee dat ik teveel context miste, waardoor ik de beweegredenen van de personages niet altijd begreep. Of ik ben gewoon te dom voor deze film, dat kan ook.

Het plan was om zondag in de ochtend naar Mambo te gaan om weer te gaan zwemmen, maar we waren veel te lang aan het lantefanteren. Ook was het wat bewolkt en hebben we er gewoon een fijn rustig dagje thuis van gemaakt. Het dartbord wat sinds kort hangt is inmiddels ingewijd! ’s Avonds staat er zelfgemaakte pizza op het menu.

Fijne week allemaal!

Recepten van deze week

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•