Maart 2021

Weer terug bij af. Wat een ontzettende afwisselende, bijzondere en gekke maand is de maand Maart. De eerste drie weken hebben we, ondanks de iets striktere maatregelen ons nog enorm vermaakt en weer zulke mooie plekken ontdekt op Curaçao. We voelden het nadere onheil wel een beetje aankomen, maar je beseft het pas als het daadwerkelijk zo is. Waar ik op doel is weer de enorme exponentiële stijging van het aantal corona besmettingen op het eiland en ook het stijgende aantal ziekenhuis opnames. Waar er aan het begin van de maand nog geen vuiltje aan de lucht was, zitten we eind van de maand weer voor minimaal twee weken in lockdown en bevindt het ziekenhuis zich in een kritische fase. Net zoals precies een jaar geleden. Maargoed, laten we bij het begin beginnen.

Aangezien we beide erg enthousiast waren over het mountainbiken vorige maand en ons dit wel vaker zien doen hebben we de knoop doorgehakt en twee mountainbikes aangeschaft. Nadeel is wel dat je gelijk denkt ook weer allerlei accessoires nodig te hebben; helm, broek, bidons, andere banden, de hele reutemeteut. In de loop van de week konden we de fietsen ophalen en kregen we nog een hele instructie over het onderhoud, de banden, schoonmaken en überhaupt het gebruik van de fiets zelf. In het weekend hebben we gelijk de mountainbikes op de proef gesteld. Wacht, dat moet ik anders omschrijven. We hebben onszelf met onze nieuwe mountainbikes op de proef gesteld.

Het idee was om een uurtje te fietsen in de omgeving van Kokomo. Dit werd echter al snel klimmen, klauteren, klunen en wandelen. Een deel van de route lag nog onder water en het alternatief waren wandelpaden, die voor beginnend MTB’ers (lees: mezelf) vrij pittig zijn. Het werd een soort duathlon van fietsen en lopen, maar het was wel een ontzettend mooie omgeving en wederom Curaçao op een manier gezien waarop we het nog niet kenden. Als beloning voor het twee uur durende avontuur hebben de de rest van de middag lekker bij Kokomo gelegen. In de week erop heb ik gelijk kneepads gekocht, omdat ik toch fiets met de angst om te vallen en m’n knieën open te halen aan alle losse stenen op de grond.

Wel hadden we de smaak te pakken en hebben ook nog een rondje gefietst op een oud Mountainbike parcours vlakbij Mambo. Ook hier heb ik af en toe weer naast mijn fiets gelopen, maar het was wel weer leuk!

Na deze vrij heftige routes zijn we nog een wat plattere route gaan rijden op de Hato vlakte. De naam zegt het eigenlijk al. Het was weer een andere omgeving en erg leuk! We fietsten langs het vliegveld, langs de ruige kust en windmolens. Het werd aan het einde van de tocht behoorlijk warm en hebben nog even lekker een colaatje gedronken met uitzicht op het vliegveld.

Een andere route die we beide erg leuk vonden was in de buurt van de Sint Joris Baai. Op gegeven moment waren er alleen ontzettend veel modderpoelen en waren wij en de fietsen smeriger dan ooit. De omgeving was weer super afwisselend; de kust, cactussen, bergen, water, koeien en dus ook heel veel modder.

Blijkbaar vonden we alle fietstochten nog niet voldoende en hebben deze maand ook de Christoffelberg beklommen. Dit is de hoogste berg op het eiland en sinds we hier wonen hebben we hem nog niet beklommen. Beetje gênant en het werd echt tijd. Dus wekker vroeg gezet, rugtas gepakt en rond kwart voor acht stonden we aan de voet van de berg.

We hadden een mooie dag uitgekozen. Het was helder en droog en qua temperatuur was het redelijk te doen. Het is geen lange klim. Wij hebben er zo’ drie kwartier over gedaan, maar dan staat het zweet wel op je rug en werden we af en toe wel goed uitgedaagd. Het is af en toe echt klimmen en klauteren. Je gebruikt zowel je armen en benen.

Boven op de berg hadden we prachtig uitzicht over het (nu nog) groene eiland. We hebben even uitgerust, wat foto’s gemaakt en zijn toen weer aan de toch naar beneden begonnen.

Ook dit duurde bij ons weer 45 minuten. Reken erop dat de heenweg ongeveer net zo lang duurt als de terugweg. Op de heenweg wordt vooral je conditie op de proef gesteld en op de terugweg worden de beenspieren geactiveerd. Goede oog-hand-been coördinatie is ook geen overbodige luxe. Het is weer klimmen en klauteren naar beneden waarbij je even goed op moet blijven letten waar je je voeten neerzet. Na deze workout hebben we een strandje opgezocht. Eerst even langs Playa Jeremi gereden, maar dat was net niet waar we zin in hadden en zijn vervolgens doorgereden naar Playa Santa Cruz.

Thuis heb ik me gestort op het opruimen, schoonmaken en het beveiligen van onze voorraadkast tegen ongedierte. In steeds meer dozen, zakken en producten vonden we maden, insecten, motjes en andere beestjes. Tot op heden hadden we daar nooit echt last van, maar helaas. Rigoreus een hoop weggegooid en bij de equivalent van de Action; La Curaçao een overdosis aan dozen en andere opbergmogelijkheden gehaald (haha, snap je ‘m). Hopelijk helpt dit een beetje om een food fest voor vieze beestjes tegen te gaan. Sowieso wisselen de beestjes elkaar hier een beetje af. Soms hebben we wat meer vliegen, dan weer wat meer muggen en op een ander moment zijn er weer teveel mieren. Inmiddels hebben we wel een arsenaal aan middelen en expertise om dit te verhelpen.

Maart was ook wel de maand van de politiek. Zowel in Nederland als op Curaçao waren de verkiezingen. In Nederland op 17 maart en op Curaçao op 19 maart. Voor beide landen hebben we ons verdiept en onze stem uitgebracht. Bijzonder dat dit qua tijd zo dicht bij elkaar zit dit jaar. Voor beide landen vond ik het lastig om een keuze te maken, maar met een beetje inlezen en verdiepen kwam ik wel wat verder. Om onze Nederlandse stem uit te brengen hadden we ons aangemeld en konden we bij de vertegenwoordiging van Nederland in Willemstad briefstemmen. Nou, ik begrijp heel goed dat er zoveel verschillende briefstemmen eigenlijk ongeldig verklaard moesten worden. Wat een paperassen en regels voor een bolletje inkleuren. Nadat we onze burgerplicht hadden voldaan hebben we onszelf getrakteerd op een lunch bij De Broeders in Scharloo. Een dikke vette aanrader. De recensie lees je hier!

De week erna waren de verkiezingen op Curaçao. Mooi om te zien hoe gepassioneerd mensen hierover zijn. Overal hangen vlaggen, auto’s hangen onder de banners, stickers en vlaggen en op social media poppen er regelmatig politieke advertenties op. Wel is de informatievoorziening wat anders dan in Nederland. Zo was een stemwijzer pas een dag voor de verkiezingen beschikbaar en veel informatie is niet in het Nederlands. Wel hebben we een debat kunnen kijken en werd er op de radio ook een hoop aandacht aan besteed. Waardoor we toch een beetje een beeld konden vormen.

19 Maart zijn we dan ook naar het stemlokaal gegaan. Dit was nog grappig, want het adres wat op onze stempas stond, bestond niet in Maps.me of Google maps. Uiteindelijk kwamen we met wat navraag er wel achter waar we moesten zijn. Op Curaçao zijn werkgevers trouwens verplicht om iedereen een halve dag vrij te geven om te kunnen stemmen. Het hele eiland ligt dan ook vrijdag middag op z’n gat en een hoop winkels zijn dicht. We kwamen al in een file van auto’s terecht een paar 100 meter voor het stemlokaal. Overal mensen, vlaggen en een kleine karavaan van een partij met muziek en alles. Het leek wel een beetje een feestdag. We vreesden dat we misschien ontzettend lang in een rij moesten gaan staan om te stemmen, maar niks van dat was waar. Buiten was het drukker dan binnen. Op onze stempas stond het nummer van het stemlokaal en het was allemaal duidelijk aangegeven. Ik denk dat we twee minuten buiten hebben gewacht en toen mochten we om de beurt naar binnen.

Het was allemaal goed geregeld en was qua procedure ook gelijk aan het stemmen in Nederland. Het allerbelangrijkste: DE POTLOODJES MOCHTEN WE HOUDEN! Haha, we hebben meegekregen dat dat in Nederland een klein dingetje was.

Anyway, in de avond was de telling van de stemmen en dat ging met een soort live verbinding naar een excel bestand met de partijen en alle stembureau’s die een voor een de aantallen doorgaven. De opkomst was rond de 73% en als je meer over de verkiezingen wilt weten kan je dat hier lezen. Er is ook nog iets gaande over zwart/witte stembiljetten die niet geldig zouden zijn, omdat een stembiljet in kleur afgedrukt moet zijn, maar hoe dit precies zit, geen idee. In ieder geval, MFK is de grote winnaar en gaat in de coalitie met PNP.

Aangezien ons bestelavontuur met pakketjes vanuit Nederland en PostNL goed is verlopen en dat smaakte naar meer hebben we nu ook de proef op de som genomen met een pakketje uit Amerika via Amazon en een transporteur. De belasting die hier geheven wordt blijft altijd een verrassing, maar uiteindelijk vielen de kosten redelijk mee en kon ook hier na een week of drie het pakketje worden opgehaald. Ook dit experiment is dus geslaagd en het volgende pakketje is ook alweer onderweg.

Al weken had ik ook al zin in een goede, originele Caipiriña en volg al een tijdje op instagram ObaAr Brazilian Lounge. Perfect plekje om een drankje te doen! Enige minpuntje van de Caipiriña was dat het niet met crushed ijs was, maar met ijsblokjes, dus toch nét niet perfect.

Een ander leuk plekje voor een drankje is Koko’s. Dat zit bij Jan Thiel Verder heb ik nog even ‘hoi’ gezegd tegen een oud collegaatje die hier toevallig was. Leuk om weer even bij te kletsen onder het genot van een wijntje. Maakt ook wel weer dat ik echt wel behoefte heb aan een uitstapje naar Nederland of hier weer bezoek over de vloer. Als corona nou eens even een beetje meewerkt….

We wilden eigenlijk aan het einde van de maand een nieuw restaurant uitproberen, maar dit hebben we iets naar voren verschoven, omdat we het idee hadden dat de maatregelen i.v.m. COVID weer aangescherpt zouden worden en uit eten gaan dan weer verder beperkt wordt. Helaas bleek dit ook waarheid te zijn, maar het is ook echt nodig. De aantallen liepen halverwege de maand enorm op, maar hierover later meer. Wij waren in ieder geval net op tijd en hebben Fish&Joy uitgeprobeerd. De recensie lees je hier!

Naast alle hapjes en drankjes die we regelmatig nuttigen in de horeca vinden we het ook nog steeds heerlijk om met onze campingstoeltjes en gevulde koeltas naar de zonsondergang te kijken bij de Caracasbaai, het wordt bijna een traditie.

Helaas komt aan deze traditie tijdelijk even een eind… Zondag 21 maart werd er een persconferentie aangekondigd voor maandag 22 maart in verband met de sterke toename van mensen met corona en ook het vollopen van het ziekenhuis en de reguliere zorg die uitgesteld moet worden. Die maandag was dan ook een gekke dag. Zelf hadden we natuurlijk wel strengere maatregelen verwacht en hadden bedacht dat er weer een drooglegging zou komen (geen alcohol verkoop), maar er werd veel extremer ingegrepen. Vanaf woensdag 24 maart geldt weer: Keda kas: Blijf thuis. Ook het mogen rijden op de dag van je nummerbord is weer ingevoerd. Horeca is dicht, niet-essentiële winkels zijn dicht en er moet weer zoveel mogelijk thuis gewerkt worden. Naast natuurlijk alle andere al geldende regels. Na enkele dagen werd ook aangekondigd dat de scholen tóch ook dicht gaan. Dit was eerst niet het geval. Iedereen zit dus weer thuis om ervoor te zorgen dat het ziekenhuis niet overspoeld wordt met mensen die opgenomen moeten worden.

Door zo’n mededeling en de 1,5 dag die je nog hebt voordat het ingaat doet gekke dingen met je. Ineens wil je nog zoveel mogelijk uit je vrijheid halen. We hebben dus nog een mooie wandeling gemaakt rondom de Caracasbaai en ik ben ook nog even een drankje gaan doen bij Mambo, gewoon om nog even met de voetjes in het zand te staan en de zee te zien. Melancholie, dejavu, FOMO, apatisch, aftellen en bewust genieten waren een beetje de steekwoorden die m’n bui omschrijven.

Het zou mij ook niet verbazen als de periode tussen de persconferentie en het daadwerkelijk ingaan van de maatregelen nog gaat zorgen voor een superspreadje, omdat iedereen elkaar nog even wil zien en spreken, nog even dit, nog even dat, nog even daar eten, nog even daar naartoe…. maargoed, de tijd zal het leren.

Voor nu is Curaçao voor Nederland ook weer code oranje en is thuisquarantaine en een test voor terugkomst weer verplicht. Dit, samen met het sluiten van alle horeca, het niet mogen bezoeken van de stranden etc. is de zoveelste klap voor ondernemers en de economie. Hopelijk komt iedereen het een beetje te boven.

Qua vaccinaties gaat het hier redelijk, maar ze zijn ook aan het onderzoeken hoe ze het bereik kunnen vergroten. We gaan het wel weer meemaken. Ik geloof dat er nu zo’n 15.000 mensen zijn gevaccineerd, maar dat is natuurlijk op een populatie van 160.000 niet zoveel als je naar 85% wil.

Voor nu ben ik bezig met een Lockdown Lijstje met allerlei dingen die we in en om het huis kunnen doen. De lockdown is voor twee weken afgekondigd, maar je kan er natuurlijk de klok op gelijk zetten dat dit minimaal nogmaals met twee weken wordt verlengd, want het duurt sowieso twee weken voordat je resultaat ziet van de extra maatregelen.

De laatste week waren het aantal besmettingen ook enorm. Aantallen tussen de 200 – 400 mensen erbij per dag. Ook zijn berst wel wat mensen overleden en is het ziekenhuis opgeschaald tot de max. van 121 IC bedden. Hopelijk is dit voldoende en is de boel weer snel onder controle.

De laatste paar dagen van maart waren dus niet heel enerverend. We scharrelen wat rond in en om het huis, we doen alles lekker rustig aan en zien wel wat de dagen ons brengen. De barbecue gaat in ieder geval weer vaker aan, wat erg leuk is! Afgelopen weekend werd ik getrakteerd opeen kippendijencake met spek en groente. Ontzettend lekker! Ik kijk alweer uit naar het volgende experiment; Pastrami <3! De beefribs liggen nu al in de koelkast te marineren in een cocktail van de meest exotische kruiden en specerijen. Ik ben heel benieuwd.

Hieronder mijn nieuwe creaties van deze maand. Allemaal niet mega spectaculair, maar wel lekker, makkelijk en overwegend gezond!

Maart Recepten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *