De vorige blog (week 21) is geëindigd met een soort van cliffhanger betreffende het barbecue project van Duco. Ik begrijp, jullie hangen aan mijn lippen… hebben we een heerlijke barbecuemaaltijd of niet… Nou we hadden het niet. Dit gerecht is niet gemaakt voor een gasbarbecue, dat is wel gebleken. De bedoeling was (in het kort) dat het vlees een kerntemperatuur kreeg van 65 graden en op dat moment moest het ingepakt worden in aluminiumfolie, om vervolgens naar 95 graden door te garen bij een omgevingstemperatuur van ongeveer 100 graden. Echt slow cooking dus. Duco had al rond een uur of 11 in de ochtend het vlees op de barbecue gelegd, maar rond 11 uur ’s avonds was de kerntemperatuur van het vlees nog maar 63 graden. Duco is zo gek geweest om ‘ nachts met een kleedje en een zaklamp wacht te gaan houden bij de barbecue, om deze uit te kunnen draaien wanneer de 95 graden was bereikt. Zijn geduld is behoorlijk op de proef gesteld. Zeker wanneer bleek dat de temperatuur uren op 77 graden bleef hangen. Hij heeft de branders hoger gezet en hiermee dus een beetje vals gespeeld, maar wel de kerntemperatuur naar 95 graden gekregen. Zelf heeft hij het die avond rond een uurtje of twee geproefd en vond het erg lekker. Ik lag al lang en breed op één oor. Uiteindelijk hebben dinsdagavond de shortrib gegeten. Hoge verwachtingen, maar deze zijn helaas ook niet uitgekomen. Het opwarmen ging niet goed, doordat dit ook weer langzaam moest in de oven, maar echt warm werd het niet. Ook was het vlees al een hoop vocht verloren en was het wat stug. De smaak daarentegen, was wel goed! Het hele project was helaas een beetje een deceptie. Ik kan Duco nog geen Salt Bae noemen.
Deze week was ook een week waarin een hoop geregeld moest worden. Zo moest er nog premie betaald worden op het kantoor van de autoverzekering, moest ik nog een stempel halen bij de belastingdienst voor de papieren die nodig zijn bij het overschrijven van de auto die we vrijdag gekocht hebben en moest ik het internet contract van UTS op onze naam laten overzetten. En ik moet zeggen, dit ging allemaal goed. Verder had ik donderdag een afspraak staan om acht uur ’s ochtends om de KIA te laten keuren. De keuring was tijdens de lockdown verlopen en ik had een paar weken geleden gebeld voor een afspraak. Een vriendin had aangeboden om mee te gaan, omdat ik geen idee had hoe het in zijn werk ging. In de vroege morgen heb ik Duco weg gebracht en mijn vriendin met zoontje opgehaald om vervolgens naar het keuringslokaal te rijden om zo ruim op tijd te zijn. Hier ben ik al meerdere keren geweest, maar nu kreeg ik wel een beetje een inzinking. Er waren dranghekken neergezet en de rij bestond denk ik uit zo’n 50 man. Ik was een beetje overdonderd omdat ik dacht; door het maken van een afspraak kan je het voorkomen dat er rijen gaan ontstaan, maar niets was minder waar. Gelukkig was de kleine man geobsedeerd door vuilniswagens en deze vertrekken van dezelfde locatie. Hij kon zijn geluk niet op. Zelf ben ik in de rij gaan staan en het schoof langzaam op. Er ontstond ook de 60+ rij naast de rij en op gegeven moment was er ook een rij voor overschrijven van voertuigen. Ik begreep er allemaal niet veel van en er werd iets voor achten ook een paar keer “ocho, ocho” geroepen en mensen begonnen te lopen en te schuifelen. Aangezien ik ook een afspraak had om ocho uur ben ik maar mee gaan schuifelen. En ook hier ging het toch wel weer snel wanneer je bedenkt dat er zoveel mensen stonden. Ze hadden een 60+ balie en twee reguliere balies en binnen kon ik plaatsnemen om te wachten. Degene voor mij werd door de beveiligster aangewezen, zodat ik wist na wie ik aan de beurt was. Het lijkt allemaal zo ongestructureerd, maar toch werkt het op een of andere manier. Ik kwam vrij snel aan de beurt en haf nog geprobeerd of ik gelijk de Ford op onze naam kon overzetten, maar helaas, daar moet weer een andere afspraak voor gemaakt worden. Keuringskaart ingeleverd, 30 gulden betaald en ik kon met de auto naar de garage waar de auto gekeurd werd. Ook dit is al meerdere keren beschreven op internet, maar toch… Er zijn drie rolluiken en er waren twee in gebruik waar een stuk of vijf auto’s voor stonden. Het leek een beetje op een carwash. Ik had geluk, want rolluik nummer drie ging open en ik hoefde serieus denk ik maar twee minuten te wachten en toen was ik al aan de beurt. Beste lezers, ik kan jullie vermelden dat we weer twee jaar de weg op kunnen met een gekeurde auto want; knipperlichten, ruitenwisser, toeter, rem, handrem, remlichten en groot licht werken. Dit nam al met al 30 seconden in beslag. Nog even wachten op onze nieuwe keuringskaart en klaar is kees. Het leuke is, dat ik dit feestje maandag opnieuw mag gaan doen met onze Renault uit Nederland. Enige is dat die ook nog een kenteken moet krijgen… Hoe dat dan weer gaat… Geen idee.
Het toeval wilde dat ik op de donderdag van de keuring laat in de middag een mail kreeg met de oproep dat ik vrijdag (Ja, nog geen 24 uur later) verwacht werd bij het keuringslokaal om de nieuwe keuringskaart van de Ford op te halen. Super blij! De afspraak stond om 10 uur. Aangezien de lange rij nog in mijn geheugen stond gegrift ben ik er vroeg heen gegaan en was er kwart over negen. Ik geloofde het zelf niet, maar dit was mijn aanblik:
Er was gewoon geen rij! Binnen moest ik wel weer even plaatsnemen, werd me aangewezen wie er voor mij aan de beurt was en niet veel later hoefde ik alleen nog maar de kaart van de vorige eigenaar in te leveren, de nieuwe in ontvangst te nemen en 15 gulden af te rekenen.
Kijk, de gevolgen van corona zijn echt verschrikkelijk en de hele wereld staat op zijn kop, maar het brengt ook creativiteit, ontwikkeling en progressie voort. Deze manier van werken is veel efficiënter. Voorheen kwam je met alle paperassen (en dit is nog wel een dingetje) naar het keuringslokaal en daar werd alles zonder afspraak verzameld en werd er direct een nieuwe kaart geprint. Nu heb je alles per mail opgestuurd, wordt er gecheckt of alles klopt en wordt er een afspraak gepland. Ondertussen wordt de nieuwe kaart geprint. Je weet dus dat je niet voor niks naar het keuringslokaal komt, de medewerker hoeft mensen niet met lege handen naar huis te sturen en iedereen is happy.
Na het belangrijke papiertje te hebben ontvangen ben ik doorgereden naar de verzekeringsmaatschappij en heb daar de keuringskaart laten zien en het verzekeringsbewijs van de Ford opgehaald. We morgen nu officieel de weg op!
Bij de eerste paar kilometer dat ik reed ging er alleen weer een lampje branden. De bandenspanning is te laag. Ook merkten we al dat de airco veel geluid maakt, maar weinig koelte afgeeft. Een ander punt is dat we de remblokken achter nog moeten vervangen. Bij de carwash konden ze niks met de airco filter (eerder is die van de Kia wel schoon gemaakt). Bij Napa hebben ze netjes (en voor niets) de bandenspanning weer op orde gebracht) en ik ben nu bezig met Garage Willemstad om een afspraak te maken voor de remblokken en de airco. Met auto’s ben je altijd bezig.
Het was ook de week van de schoonmaak. De Kia en de Ford zijn beide door de wasstraat geweest, Google is naar de trimsalon geweest om al zijn wol uit zijn vacht te halen, de ongediertebestrijding is langs geweest om ons voor ongewenste gasten te behoeden en er zijn weer de nodige wasjes gedraaid en oppervlaktes in huis gepoetst. Alles en iedereen is weer fris en fruitig! (Voor zolang het duurt, want het Sahara zand waait regelmatig over)
Het weekend was weer een afwisseling van ontspanning en activiteit. Vrijdag hadden we een heerlijke avond met hapjes en drankjes en zaterdag zijn we naar de Houtmarkt gegaan. Er is weer een volgend project ontstaan: Een verrijdbaar tv meubel. Duco had al helemaal uitgerekend welke planken we nodig hadden en bij de Houtmarkt hebben we deze gehaald. Echt een aanrader: gunstig geprijsd en ze zagen planken en latjes op maat! Vervolgens zijn we doorgereden naar Karakter. Een strandtent op Coral Estate waar we beide nog nooit waren geweest. Het was heerlijk! Check de review voor het complete verhaal. Op de terugweg nog even langs de bouwmarkten voor de rest van de benodigdheden. Zondag heeft Duco een start gemaakt met het project.
Deze week bestond veel uit kliekjes uit de vriezer en koelkast opwarmen, kant en klare maaltijden, het mislukte barbecue project en uit eten gaan. Zo hebben we wat stoofvlees gegeten waar ik al eerder een recept van heb geplaatst en heb ik met wat mac&cheese leftovers een foute burger gemaakt. Met de visite hebben we gekaasfondued op de voorporch. Kaasfondue kan altijd! In het weekend zijn we uit eten geweest bij Bocas en hebben geluncht bij Karakter en daar heb ik ook reviews over geschreven. Zelf heb ik nog wel in de keuken weer geprobeerd Crispy Chicken te maken met chips, zoals ik eerder had voorgesteld. Helaas was het niet zo lekker als gehoopt. De chips is super lekker, maar de smaak verdwijnt helemaal wanneer je dit als rub gaat gebruiken. Het recept zal ik dan ook niet delen. Wel zijn we erachter dat Crispy Chicken uit de Airfryer lekkerder is dan uit de oven.
