Auteur: Lianne

Deze week hebben we wederom ondervonden dat compleet ergens anders ‘opnieuw beginnen’ er voor zorgt dat je je bewust gaat worden van wat allemaal automatisme is in je leven. Dat automatisme moet hier weer helemaal opgebouwd worden.

Waar dingen vergeten in Nederland meer uitzondering dan regel was, is het hier meer regel dan uitzondering. Ik heb ook het idee dat het niet minder wordt. Het zit hem dan in de kleine dingen. Qua grote lijnen hebben we zeker alweer een nieuwe structuur en routine opgebouwd, maar de kleine dingen, daar zit het ‘m in.

Deze week ook weer. Duco wil ’s ochtends wegrijden en roept op het laatste moment mij nog, of ik even de koffie wil pakken, die hij wel had klaargemaakt, maar dan toch weer vergeet mee te nemen. Daarbij zag ik ook nog zijn zonnebril liggen, die hij ook vergeten was.

Zelf had ik ook een pracht actie. wat betreft de zwemtas inpakken voor onze baantjes bij Mambo. Dit proberen we elke week twee keer te doen, maar deze week heb ik onszelf het door de neus geboord, door de waterdichte tassen te vergeten. Deze hebben wekenlang in de auto gelegen, waardoor ik bij het inpakken van de tassen, nooit aan de waterdichte tassen dacht. Nu hebben we ze blijkbaar uit de auto gehaald en heb ik er verder niet meer aan gedacht. Dus waar ik eerst een keer de strandslippers en shirt van Duco was vergeten voor het zwemmen, of zwemschoenen een andere keer, was ik dit keer weer de tassen vergeten. Dit realiseer ik mij dan pas ook wanneer we beide – ready to go – bij het strand staan. Hopeloos. Lekker boos op mezelf maar weer terug gereden naar huis.

Soms lukt het onthouden half. Dan bedenk ik me wel heel slim: “Oh, ik moet van A naar B en dan kom ik langs de supermarkt, dan kan ik gelijk boodschappen doen.” Om er daar achter te komen dat boodschappentassen dan wel handig waren geweest. In het begin overkwam het me ook vaak dat ik de koelbox was vergeten als ik wel weer aan de boodschappen tassen had gedacht. Of wanneer het me was gelukt om aan zowel de boodschappen tassen en de koelbox te denken was ik wel weer de koelelementen vergeten. Een veelvoorkomende tekst is momenteel ook. “Ja sorry, helemaal niet aan gedacht.”

Om het onszelf iets makkelijk te maken zijn we wel heel trouw in het invullen van de agenda en daar staan ook allerlei reminders in. Van het opwaarderen van ons beltegoed, tot het opnemen van de meterstanden tot aan het toedienen van de maandelijkse medicatie voor Google. Mensen zijn gewoontedieren, nu moeten we hier nog even goed de gewoonte erin stampen.

Maandag is er overigens bekend gemaakt dat er (onder voorbehoud) vanaf 1 juli weer toeristen vanuit Nederland welkom zijn op Curaçao. In de maand juli mogen dit er maximaal 10.000 zijn. Ook moeten de toeristen bereid zijn om vooraf en tijdens de vakantie wat maatregelen te treffen, maar er is geen quarantaine meer. Echt super blij mee! Want dat betekent dat we hoogstwaarschijnlijk halverwege juli onze eerste vrienden langs krijgen! Rationeel weet ik dat het nog met een slag om de arm is, maar ergens wil ik dat niet horen en ga ik er stiekem vanuit dat ze gewoon komen! De hoop dat ze zouden komen had ik namelijk tot maandag niet. Fingers crossed, voor het hele eiland!

Dinsdag heb ik mezelf na een ochtendje strand, getrakteerd op een full body massage bij Mazzai Spa. Het bevindt zich in Jan Thiel op een leuke locatie. Het wordt gerund door twee super enthousiaste vrouwen. Ik voelde me er gelijk heel erg welkom! Ik ben goed onder handen genomen en de dag erna voelde het alsof ik een goede schouder en rug workout had gedaan. Hier ook gelijk maar een review over geschreven.

Woensdag was ook weer een regel dag. ’s Ochtends moest de Ford naar de garage om de remblokken te vervangen en even naar de airco te kijken. Dat werd weer even een gehannes met auto’s, brengen, halen etc. Vooraf duimden we ontzettend dat er een goedkope quick fix is voor de airco, maar ergens vrezen we dat het een duur grapje kon gaan worden. Het antwoord bleek ergens middenin te liggen. Voor nu is er alleen naar de airco gekeken en is de diagnose dat mogelijk de verdamper aan vervanging toe is. Voor nu geen hoge kosten, maar op het moment dat we het willen laten vervangen wordt dit wel weer een prijzig grapje. Voor nu moeten we dan ook maar even goed bedenken wat we nou precies aan de auto willen laten doen, want de roest op het dak moet ook nog hersteld worden. De remblokken zijn in ieder geval vervangen en we kunnen weer de weg op!

Donderdag ben ik lekker in de weer geweest met bakken en koken. Op het menu stond pulled chicken van Lekker en Simpel. Ook weer wat creaties gemaakt uit het boek “Bakken met Beukers” en weer wat dingen geregeld en weer papieren bij elkaar gezocht voor een afspraak bij de toelatingscommissie . Ook ben ik bij een soort reform winkel wezen kijken wat voor aanbod ze hebben qua eiwitrepen en andere leuke proteïnerijke producten. Helaas was het aanbod zeer exclusief en eigenlijk niet wat ik zocht. Weet ik dat toch maar weer.

Vrijdag hadden we om acht uur een afspraak bij de toelatingscommissie. Dit heeft te maken met het inschrijven op Curaçao en het krijgen van onze Sedula (identiteitsbewijs). We waren ruim op tijd en hebben eerst een rondje door Punda gelopen. We waren ook zo aan de beurt en hebben nu een stempel in ons paspoort gekregen. Volgende week worden we dan ingeschreven bij het gemeentehuis en dan krijgen we denk ik na verloop van tijd onze Sedula. We wachten maar weer af. Op de weg terug naar huis heb ik gelijk de weekboodschappen gedaan. Wonder boven wonder had ik alles bij me, koelbox, koelelementen, voldoende boodschappen tassen, boodschappenlijstje en niet onbelangrijk; geld. Het ging gewoon vlekkeloos. Deze middag ook weer even uitgebreid gebeeldbeld met een vriendinnetje en daarna werd er een houten afstapje geleverd door Woodgoed. De afstap van onze porch is namelijk vrij diep en we hadden twee bakstenen als trapje, daar hebben we nu verandering in gebracht. Ze hebben hem netjes bezorgd en neergezet en wij hebben nu een fijn afstapje. Waar je al niet blij mee kan zijn :). Vrijdag hebben we het weekend bij de Chill weer ingeluid, maar waren er al weg voordat Happy Hour begon. Thuis hebben we het feestje doorgezet. Muziekje aan, drankje erbij en weer eens heerlijk de barbecue gebruikt.

Zaterdagochtend was het moment om de ‘Zoutpannen’ eens te gaan ontdekken. Iedereen heeft het er maar over of zegt. “Oh, jullie wonen zo dichtbij de zoutpannen!”. Zelf zijn we er nooit geweest en vonden dat dit wel eens tijd werd. Je schijnt er te kunnen wandelen, je hond te kunnen uitlaten en laten zwemmen. Via internet een soort van startpunt gevonden en met een flesjes water zijn we op pad gegaan. Een echt plan of route hadden we niet en het was ook wel anders dan gedacht. We hebben door struikgewas gewandeld, heuvels op en af en uitzicht over zee en binnenwateren gehad. Het echte ‘zoute’ kwam pas op het einde, toen we daadwerkelijk over een kleine vlakte liepen met zoutaanslag. Of we nou echt ‘de zoutpannen zijn in geweest’ weten we eigenlijk nog steeds niet. Leuk was het wel. We hebben zo’n 4 kilometer gelopen en hebben het eiland gezien, zoals ik het nog niet eerder heb gezien.

Zaterdag was ook de dag dat Duco voor het eerst ging voetballen. Hij was uitgenodigd door een collega en kreeg het tijdstip en de locatie door. Het bleek een partijtje te zijn in de brandende zon op kunstgras. Ik kon lekker in de wind en schaduw kijken, terwijl hij aan het zwoegen was op het veld. Kudo’s voor Duco. Het is gelijkspel geworden en met wat teamgenoten hebben we aansluitend bij een Toko wat gedronken als afsluiter, erg gezellig! Inmiddels was het al donker geworden en rond acht uur waren we thuis. Snel een pasta in elkaar geflanst en verder geen hand meer uitgestoken.

Zondag hebben we genoten bij Playa Porto Marie. De lucht was aan het eind van de ochtend wat dreigend, maar dit trok helemaal open. We vinden dit een erg fijn strand. Je hebt goede bedjes, er is een restaurant en er zijn douches en toiletten. We hadden het geluk dat er nog twee bedjes vrij waren onder een parasol. Daar hebben we ook dankbaar gebruik van gemaakt. Boekje erbij, helemaal blij. Heel grappig is dat er op dit strand ook twee varkens rondscharrelen; Willy & Woody. Je kan er zelfs t-shirts van kopen. Wat een leven hebben die beesten en wat een leven hebben wij :).

Ook deze week bestond weer uit een hoop geregel. Hierbij even de stand van zaken. Toen we de Ford kochten zat hier maar 1 setje sleutels bij; een contactsleutel, de afstandbediening en nog een sleutel zonder chip, waar je alleen de deur mee kan open maken. Aangezien ik sowieso al verstrooid was en dit hier alleen nog maar erger is geworden en Duco hier ook steeds meer last van heeft, leek ons een tweede setje geen overbodige luxe. Een zoektocht op facebook eindigde bij Wong Keys. Super chille service! Via Messenger contact gezocht en daarna werd ik gelijk gebeld om goed uit te kunnen leggen wat we nodig hadden. De afspraak stond voor vandaag en hij had het behoorlijk snel gefixt. We hebben dus nu twee sleutel setjes, erg prettig!

Dan hebben we nog de Renault Megane uit Nederland. Die heeft hier de afgelopen weken letterlijk staan verstoffen, maar maandag mocht hij de deur uit voor de keuring. Zonder kentekenplaat, met nog maar benzine voor 34 kilometer en bij het verplaatsen van de Megane vanochtend had de accu weer problemen, maar na vier keer proberen startte de auto. Ruim op tijd vertrokken en tot mijn eigen verbazing snapten mijn voeten nog hoe een handgeschakelde auto werkt. Het schakelen zelf ging ook wel aardig, alleen soms kreeg ik de pook niet in de juiste versnelling. Zal vast de onwennigheid zijn. Gelukkig zat alles mee en was ik ruim op tijd bij het keuringslokaal. Ook vandaag ging het weer soepel. Niet een té lange rij, de keuring was zo gepiept en inmiddels trotse eigenaar van een keuringskaart en Curacao’s kentekennummer.
De volgende stap was dit nummer weer doorgeven bij de verzekering en het aangepaste verzekeringsbewijs ophalen. Dit was zo gepiept. Onderweg ook nog even getankt, omdat ik toch lichtelijk zenuwachtig begon te worden van de 30 kilometer die ik nog maar kon rijden.
Vervolgens de gok gewaagd om naar het kantoor van de Belastingdienst bij de SVB te gaan om de kentekenplaten op te halen en de motorrijtuigenbelasting te betalen. Het was er gelukkig niet druk, maar toen ik aan de beurt was bleek dat ik éérst naar Cpost in Punda moet om de belasting te betalen en daarna de kentekenplaten bij de belastingdienst (locatie SVB) kan ophalen. Jammer, maar helaas. Zelf had ik geen zin om dit op maandag nog allemaal te doen. Dus dat werd dinsdag.

Inmiddels heb ik ook uitgeschreven hoe het op dit moment precies werkt om een auto te registreren en overschrijven. Dat kan je teruglezen op de blog over overschrijven en de blog over registreren.

Dinsdag ben ik rond een uurtje of tien naar Punda gereden om er bij Cpost achter te komen dat ze een storing in het systeem hadden, waardoor ik de belasting niet kon betalen. Wel werd mijn telefoonnummer door de receptie genoteerd en ik zou gebeld worden wanneer het systeem het weer zou doen. Het toeval wilde dat het qua tijd nu perfect uitkwam om met een vriendinnetje en zoontje af te spreken bij Caracasbaai. We hebben lekker aan een picknicktafel gezeten, bijgekletst en genoten van het water wat echt een hele fijne temperatuur was. Rond lunchtijd ben ik weer terug gereden naar huis en was ik nog in relax modus. M’n bikini had ik nog aan, had mezelf ingesmeerd en was net geïnstalleerd om in het zonnetje lekker te gaan lezen, totdat de telefoon over ging. Het was Cpost met de mededeling dat het systeem weer werkte en dat ik kon komen om te betalen. Ik heb snel m’n lunch gemaakt, gedoucht en ben weer in de auto gestapt, op weg naar Punda. Hier moest ik heel even wachten en was zo aan de beurt. Ik had ook de papieren mee van de Ford, waardoor ik ook voor de Ford gelijk de motorrijtuigenbelasting kon betalen voor het tweede halfjaar van 2020. Dat scheelt eind juni weer in de rij staan. Rond kwart voor drie reed ik naar Otrobanda om daar weer bij de SVB/belastingdienst een nummertje te trekken en met de keuringskaart, verzekeringspapieren en de motorrijtuigenbelastingkaart de kentekenplaten van de Renault in ontvangst te nemen. Ook dit was zo gepiept en aan het eind van de middag reed ik via de Van den Tweel weer richting huis. Het enige met die kentekenplaten is dat ze nu nog op een of andere manier op de auto bevestigd moeten worden. Aan het einde van de middag bij thuiskomst toch nog even in m’n boek kunnen lezen (ja, nog steeds Harry Potter, deel 5) en de lasagne van maandag opgewarmd. De tweede dag is ie eigenlijk nóg lekkerder.

Ondertussen heeft Duco ook niet stilgezeten! het tv-meubel begint steeds meer vorm te krijgen en dinsdag avond hebben we ‘m in elkaar gezet en woensdag de finishing touches. Ook is het toen gelukt om de kentekenplaten te bevestigen. De auto mag officieel de weg op!

Woensdag is de postbode langs geweest en heb ik nog twee verlate verjaardagskaarten ontvangen. Erg leuk 🙂 Ook zat er een “helaas u was niet thuis” briefje in de brievenbus. Ik kon een pakketje ophalen bij Cpost in Santa Rosa. Dit heb ik donderdag dan ook gedaan en het bleek een verjaardagspakketje van mijn ouders. Zo attent! Er zat een lief kaartje in samen met ballonnen, slingers en de vlag van Amersfoort! Daar moeten we nog even een mooi plekje voor vinden.

• 

• 

Deze week hadden we ook nog een moment van spanning en hartkloppingen toen bleek dat Google was “ontsnapt”. Omdat we nog totaal geen automatisme hier hebben opgebouwd met bijvoorbeeld het afsluiten en openen van het huis ging het hier mis. We kwamen met twee auto’s tegelijkertijd thuis en hebben niet meer gedacht om de poort dicht te doen. Ineens merkte Duco dit op en we waren vervolgens Google kwijt. Die zag natuurlijk zijn kans schoon en is er tussenuit geglipt. Duco is op z’n slippertjes gaan ‘rennen’ en is op het geluid van blaffende honden afgegaan. A good call, want een straat verderop zat Google (schijnheilig dat ie is) een beetje honden achter een hek uit te dagen (dan durft ‘ie wel). Nu liep het goed af, maar het kan net zo goed zijn dat ‘ie een hond tegen het lijf loopt, dat een auto hem te laat ziet of hij de wijde wereld wil gaan ontdekken. Lesson learned laten we maar zeggen.

Donderdag had ik een deep cleanse facial behandeling geboekt nadat ik vorige week voor intake was geweest bij een schoonheidsspecialiste die ik had gevonden op Facebook. In dit klimaat zijn de onzuiverheden die ik had wat erger geworden door zweet, zonnebrand en de zon en ook heb ik wat meer last van pigmentatie in mijn gezicht. De schoonheidsspecialiste sprak alleen Spaans en helaas ik niet, dus het was grappig om een behandeling te krijgen terwijl je geen idee hebt wat er gaat gebeuren. Ze was lekker hardhandig en hopelijk helpt dit een beetje om m’n gezicht weer wat op te peppen.

Ondertussen zijn ze bij ons in de straat de boel aan het vernieuwen. De berm wordt bestraat en de weg wordt opnieuw geasfalteerd. Dit maakt dat de oprit die wij hadden even niet meer bereikbaar was. Geen probleem, de auto had ik aan de overkant geparkeerd, waar de stoep en de berm al wel bestraat is. Echter was ik terug gekomen van boodschappen doen en had ik ongeveer vijf boodschappen tassen en een koelbox die ik nu even de weg over moest sjouwen. Een bouwvakker was zo vriendelijk om mij te helpen met het sjouwen van de boodschappen. Mensen zijn hier zo vriendelijk en behulpzaam!

Vrijdag even tijd gemaakt om te beeldbellen met Nederland en ondertussen zat ik te wachten op een bestelling van Deli Nova. De wraps en vlees bevallen ons heel goed en ook voor de basic dingen zoals eieren, broodbeleg en zuivel zijn ze goed geprijsd. Hierbij komen ze het ook nog eens bezorgen. Het enige is dat ze geen tijdsindicatie kunnen geven. Ook hebben we hier geen bel, mensen toeteren gewoon wanneer ze voor het hek staan. Op zich werkt dit wel, maar er wordt hier de hele dag getoeterd door bouwvakkers en andere bezorgers, dus ik denk om de paar minuten dat er iemand voor de deur staat, wat natuurlijk niet zo is. Toen de bezorger belde dat hij er bijna was, moest hij nog even goed zoeken naar het huis, maar uiteindelijk was hij er rond half vijf. Toen bleek dat in plaats van 528 gram biefstuk er 5,28 kilo!! biefstuk was aangeslagen. Dat maakte het totaalbedrag behoorlijk extreem. Na flink wat belletjes met het kantoor kon ik het aangepaste bedrag afrekenen en hebben we snel alles in de koelkast en vriezer gedaan. Het was tijd voor weekend!

We zijn lekker naar de Chill gegaan en hebben wat drankjes gedaan om vervolgens naar El Gaucho te gaan voor een gezellig etentje met een collega van Duco. Het was er fijn! Goede service, uitgebreide kaart, prachtig uitzicht, heerlijk eten en goed tempo. Hier komen we nog wel vaker! Vooral de dessertkaart was erg leuk. Ze kwamen met een groot bord met alle toetjes erop, zodat je kon zien wat je wilde hebben. Top!

Zaterdag was een heerlijke dag. Het was wel iets warmer dan gebruikelijk. Ook heeft het Saharazand ons huis inmiddels overgenomen. We hebben rustig aan gedaan, Google uitgelaten en ik heb wederom de brownie gemaakt voor de barbecue die we aan het einde van de middag hadden met collega’s van Duco. Hierbij heb ik ook nog geprobeerd karamelsaus te maken, maar dit was echt hopeloos. Ook mijn eigen tactiek werkte niet goed, omdat ik het presteerde om de suiker aan te laten branden, jammer De barbecue was op Grote Berg, onderweg hoorden we van een collega dat daar ooit een frietkraam stond die ‘Grote Berg Friet’ heette, geniaal. Het was op een mooie locatie met uitzicht op de oceaan en Hato, het vliegveld. We hebben twee KLM toestellen zien landen en een klein propeller vliegtuigje. Het was een gezellige barbecue, het eten was heerlijk en leuk om nu gezichten bij namen te hebben. Veel later dan ons gebruikelijke bejaardenbedtijd zijn we weer naar huis gereden.

De zondag bestond weer uit rommelen in en om het huis, beeldbellen met Nederland, lekker rustig aan doen en afgesloten met pizza!

Deze week heb ik weer wat meer gekookt en gebakken. Fijn dat daar wat meer tijd voor beschikbaar komt. Hieronder deel ik natuurlijk weer de recepten.

Recepten van deze week

• 

• 

• 

•