Soms, heb je gewoon even je dag niet en staat het huilen je nader dan het lachen. Zo begon mijn week. Niet dat er iets vreselijks is gebeurd of het allemaal dramatisch was, maar soms trek je dingen net even wat slechter dan op een goede dag. Het begon op zich niet slecht. Weer even wat regelzaakjes opgepakt en wat blogs geplaatst, maar vanaf daar ging het het een beetje bergafwaarts.
Ik had me voorgenomen om het huis schoon te maken en op te ruimen en weer lekker te gaan bakken. Echter woedt hier wederom het Saharazand, wat ervoor zorgt dat overal een dikke laag stof/zand op ligt en alles vies is. Hierbij zijn ze echt al wéken bezig met de weg voor ons huis, wat alles nog zes keer zo stoffig maakt. Nou ben ik echt geen neatfreak en heb ik totaal geen smetvrees. Maar schoonmaken voor de kat z’n viool is niet echt motiverend.
Dan die wegwerkzaamheden. Ik lieg niet als ik zeg dat de weg, de stoep en de berm voor ons huis al sinds april open ligt, onaf is en het elke dag weer een verrassing is óf en hoé we ons terrein op kunnen. Op zich allemaal wel te doen, maar op gegeven moment ben je er een beetje klaar mee en maandag had ik dat punt bereikt. Mag ook wel na 8 weken. Dan nog de werkzaamheden zelf. De héle dag van ’s ochtends 7 tot ’s middags 4 piepen, brommen, en rijden continu de wagens en machines langs je huis met zeer verbale chauffeurs en is er allerlei bedrijvigheid. Meestal goed te doen, maar maandag even niet. Ik hoop ook zo erg dat er deze week een beetje een einde in zicht. Dit is echter lastig inschatten voor een leek, want alles wat ze doen lijkt zo onlogisch qua volgorde.
Maargoed, terug naar de dag. Er was ook in huis een hoop bedrijvigheid. We hebben warm water in de douche laten installeren en een paar buitenlampen laten fixen. Blij mee, totdat ik er achter kwam dat daardoor het alarm systeem (brand-spanking-new) raar deed.
Inmiddels lag er naast Sahara zand, wegwerkzaamheden zand nu ook nog een hoop aarde door het huis vanwege het klussen. Toch maar aan de schoonmaak als trouwe jaren ’50 huisvrouw. Toen ik bezig was met de badkamer die onder de aarde zat viel de stang van het douchegordijn op mijn hoofd en ondertussen waaide er ook nog een plantenbak om, waardoor er nóg meer aarde in huis lag. Ik was niet blij.
Uiteindelijk de dag nog wel fijn kunnen afsluiten. Lekker gekookt en gegeten en ’s avonds naar paaldansen. Als afsluiter hadden we weer een heerlijk tenenkrommende aflevering van Lang Leve de Liefde.
En hé, het wordt vanzelf de volgende dag. Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Toen ik dit bovenstaande schreef wist ik nog niet wat komen ging. De nieuwe kansen zijn alles behalve benut. Zoals via de media vast wel bekend inmiddels is woensdag de ellende uitgebroken. Het begon – wat ik er van weet – met een manifest van medewerkers van Selikor (afvalverwerking) en Isla (olieraffinaderij). Er is te weinig geld, banen staan op de tocht en er is veel onzekerheid. Er was een hele tocht van ontevreden personeel richting het centrum van Willemstad en daar is het uiteindelijk geëscaleerd. Of de betogers van het manifest nou uiteindelijk ook de raddraaiers zijn, of dat dit toch weer andere mensen zijn die er gewoon een potje van wilden maken weet ik niet. Het gevolg is echter dieptreurig. Winkels en (horeca)zaken in de binnenstad zijn vernield, er zijn een hoop brandjes gesticht, een politie auto is omgeduwd en in de fik gestoken en er heerst een hoop onrust. Het werd zo erg dat Punda en Ontrobanda dichtgegooid zijn en er een avondklok is ingesteld voor de nacht van woensdag op donderdag.
De nacht van donderdag op vrijdag was niet veel beter helaas. Wij hebben zelf nog wel een momentje kunnen genieten met een Date Night bij Mood Beach. Een film kijken in/op/onder een cabana, flesje bubbels en hapjes erbij en de zon zien onder gaan. Een echte aanrader. Enige was dat er geen ondertiteling was en wel wat omgevingsgeluid. We moesten ons goed concentreren op het geluid. We waren er wel extra vroeg, zodat we de hele film konden kijken en op tijd thuis konden zijn. Dat hield ook in; geen pauze, niet blijven hangen en gelijk toen de film afgelopen was naar huis, ook voor deze nacht was er namelijk een avondklok ingesteld.
Weinig mensen hebben hier gehoor aan gegeven en er is weer een hoop vernield en in de fik gestoken. Mensen gingen de straat op, er zijn weer arrestaties verricht en de onrust bleef.
Hier is een verzameling van actuele artikelen over de situatie op Curaçao.
Op vrijdag is de avondklok afgelopen en is er ook aangegeven dat er niet opnieuw voor de nacht van vrijdag op zaterdag een avondklok geldt. Van wat ik begrepen heb is het weekend een stuk rustiger verlopen gelukkig.
Het is gewoon erg ingewikkeld en lastig op dit moment op Curaçao. Corona heeft alle problematiek verergerd en verder blootgelegd. Er is radeloosheid, wanhoop en onvrede, allemaal terechte gevoelens. Geweld is alleen nooit het antwoord. Er speelt al een hele tijd een hoop rondom de olieraffinaderij die voor veel werkgelegenheid zorgt en moet sluiten, de werkeloosheid loopt op, toeristen blijven weg, boodschappen worden duurder en ga zo maar door. Laatst is ook het pand van het Rode kruis afgebrand waar een hoop voedselpakketten stonden. Inmiddels komt al de helft van de inwoners van Curaçao in aanmerking voor een voedselpakket. Alle onvrede lijkt er op dit moment uit te komen. Voor een hoop mensen is het uitzichtloos en dat is een verdrietige conclusie.
Het lijkt wel of het klimaat zich aanpast aan de sfeer op het eiland. Af en toe hangen er dreigende wolken boven het land en barst er ineens een regenbui los. Het waait harder en het is grijs en grauw op sommige momenten van de dag.
“It’s not always rainbows and butterflies”
– She wil be loved, Maroon 5
Gelukkig waren er nog wel wat rainbows en butterflies deze week. Waaronder weer een experiment op de barbecue. Achteraf hadden we nooit een gasbarbecue moeten kopen, maarja, we’ll make it work. We hebben een tomahawk steak bereid en dit ging best goed! Het is alleen niet helemaal mijn stuk vlees. Er zitten vrij veel grote stukken vet aan, wat ik niet heel erg lekker vind. Gelukkig kon ik daar omheen snijden en er waren twee andere gegadigden die met liefde de rest op aten.
