Woensdag 12 augustus, de dag dat we beide officieel onze Sedula konden aanvragen en ophalen bij Kranshi, het stadhuis. De Sedula is het identiteitsbewijs voor ingezetene van Curaçao. De kaart werd op het moment van ophalen pas gemaakt, dat betekende ook gelijk op de foto. Wat een verademing! In tegenstelling tot Nederland en vele andere landen, mag je gewoon lachen op de foto! Toch een stuk gezelliger dan die strenge paspoortfoto’s.
Dos Mundos heeft de hele aanvraag procedure voorafgaand aan het ophalen geregeld en er was netjes een afspraak voor ons gemaakt. Dat werkte super! Aangezien we toch al bij Kranshi waren wilden we gelijk ons Nederlandse rijbewijs laten registreren. We hebben namelijk gehoord dat wanneer je op Curaçao je Nederlandse rijbewijs kwijt raakt en een nieuwe wil aanvragen, dat dit een heel gedoe is. Wanneer je rijbewijs geregistreerd is schijnt het minder gedoe te zijn. Nou hoop ik natuurlijk dat we ons rijbewijs niet kwijt raken, maar beter mee verlegen dan om verlegen. Dit duurde alleen iets langer dan verwacht en gehoopt. Wel konden we gelijk onze Sedula hiervoor gebruiken.
We zijn inmiddels ook weer wat weekjes verder na het verhelpen van de lekkage in het dak van de Ford en ook wat regenbuien verder. Tot op heden is het droog gebleven in de auto. Toch wel weer fijn :).
Ander puntje is wel dat er een onderdeel van onze koelkast kapot is gegaan, dus op zoek gegaan naar iemand die dit voor ons kan oplossen. Als het goed is staat er een afspraak voor aankomende woensdag. To be continued…
Deze week ook een nieuwe poging ondernomen om mee te draaien met het initiatief om te koken in een buurthuis. Deze poging was gelukkig wel geslaagd. Beetje geholpen met koken, gepraat met de mensen en iedereen voorzien van een warme maaltijd (en kliekje). Leuk om mensen bezig te zien met voeding, producten, eten en koken. Toch iets waar mijn hart sneller van gaat kloppen.
Waar ons hart ook sneller van gaat kloppen is gerechten van de barbecue. Deze week had ik een bestelling geplaatst bij The Pitsmoker. Een cateringbedrijf die af en toe ook vanuit huis aan particulieren verkoopt. We hebben ons de hele week zitten verlekkeren op onze bestelling. Helaas ging het alleen niet zoals we gehoopt hadden. Vrijdag, na een drankje bij de Chill konden we tot 7 uur onze bestelling ophalen. Rond half 7 waren we er en zagen we de prachtig grote barbecues. Ook de bestellingen werden allemaal verwerkt en afgewogen. Toen wij aan de beurt waren bleek alleen dat onze bestelling het niet tot de lijst gemaakt had, waardoor de Smoked Beef Ribs aan onze neus voorbij gingen. Ze konden ons gelukkig nog wel voorzien in de Brisket, Pulled Pork en Mac & Cheese die we besteld hadden en kwamen ons meer dan tegemoet in service. Iedereen die Duco kent kan zich ongeveer alleen wel voorstellen hoe gezellig het ritje naar huis was.
Gelukkig waaide dit eenmaal thuis toen het eten op tafel stond en het wijntje geopend was over en hebben we zitten smikkelen van die prachtige stukken bereid vlees. Als ik er over schrijf loopt het water mij alweer in de mond. Hopelijk kunnen we er binnenkort weer bestellen! Dan volgt ook zeker een uitgebreide recensie!
Zaterdag hadden we een afspraak staan met de eigenaresse van een vakantiepark voor honden. Met wat gezonde spanning en Google op de achterbank gingen we in de ochtend op pad. De eigenaresse was super vriendelijk en zo gepassioneerd! Super leuk en fijn om haar te horen over de mogelijkheden die ze allemaal heeft en ziet. Mooie buitenruimte en vooral heel veel liefde en passie. Google was er verrassend genoeg ook wel op zijn gemak. Deed een beetje zijn dingetje en deinsde niet achteruit wanneer de honden die er verbleven (voor dat moment even achter hekken) begonnen te blaffen of tegen het hek op sprongen. Ook tijdens het kopje koffie bleef hij lekker rustig bij de tafel liggen.
We zijn met een ontzettend goed gevoel weg gegaan en het idee is nu om hem daar een keer een weekend te laten logeren om te kijken hoe dat gaat. Echt, we zijn net een stel ouders die hun kind voor het eerst naar een opvang doen, hilarisch.
Zondag zijn we naar Playa Kalki gereden, een strand waar we beide nog nooit geweest waren. Goevoelsmatig hadden we ook het hele huishouden meegenomen; strandstoeltjes, koelbox, handdoeken, snorkelmateriaal, eten, drinken, boekjes, tijdschrift en beach tennis. Onderweg hadden we ook nog even een parasol aangeschaft bij de Building Depot, zodat we niet weg zouden fikken door de brandende zon.
Toen we aankwamen begon het (natuurlijk) te regenen. We hebben even afgewacht en gelukkig ging de regen voorbij en hebben we er de rest van de dag geen last van gehad. Bepakt en bezakt liepen we het trapje af naar het strand. Deze week moet ik veel denken aan de vakanties op de camping in Frankrijk van vroeger. Dit was ook weer zo’n moment. Het enige wat nog ontbrak waren 4 baguettes in een rugtasje. Nou stelde onze bagage niet zoveel voor in vergelijking wat anderen meenemen hoor. Hele vrieskisten, barbecues, opblaasbare dierentuin en wat nog wel niet meer.
Playa Kalki ligt vlakbij Westpunt en is erg klein. Er is een kleine cafetaria en er worden wat strandbedjes en parasols verhuurd, maar eigen spullen meenemen is ook geen probleem. Het uitzicht vanaf dit strand is erg leuk. Je kijkt zo op Playa Forti en de bergen. Er is weinig schaduw, dus onze parasol was fantastisch. Wel waaide hij een paar keer bijna weg, maar uiteindelijk lukte het wel om hem goed te verankeren. We hebben ook nog gesnorkeld, maar het is hier niet heel bijzonder in vergelijking met andere plekjes. Wel schijn je hier mooi te kunnen duiken.
Zondag avond was het ook tijd voor een eigen barbecue proeverij. Er zijn hier zoveel soorten rundvlees uit verschillende landen dat we door de bomen het bos niet meer zien. Ook heten hier stukken vlees anders dan in Nederland. Soms wordt de Amerikaanse benaming gebruikt, soms de Nederlandse en soms de Antiliaanse of Spaanse. Voor ons soms erg verwarrend, omdat we al niet mega thuis zijn in de specifieke stukken vlees. Behalve dat we weten dat we het erg lekker vinden.
Voor de gelegenheid heb ik drie stukken vlees gekocht. Lomito, wat we in Nederland kennen als Ossenhaas, Ribeye (welbekend) en Picanha, bekend als staartstuk in Nederland. Duco heeft een prachtige vleesthermometer met Bluetooth en een app en alles en die hebben we dan ook goed kunnen gebruiken.
We hebben een gasbarbecue, waardoor we wel dat lekkere vuur/rooksmaakje missen, maar het vlees an-sich maakte een hoop goed. De thermometer en de kok hebben puik werk afgeleverd!
We begonnen met de ossenhaas. Het malste stukje vlees en met het minste vet, maar daardoor ook de minste smaak. Wel ontzettend lekker en toch wel mijn favoriet. Daarna zijn we doorgegaan met de ribeye, achteraf qua smaak de beste. Er zit wat meer vet aan, waar ik niet altijd even fan van ben, maar in dit geval was het erg zacht en smolt het op de tong. Als afsluiter hadden we de picanha. hier zit het vet wat minder door het vlees heen, alleen maar aan de rand. Dat snijdt wat makkelijker, maar daardoor iets minder smaakvol dan de ribeye. Deze manier van nieuwe stukken vlees ontdekken is ons goed bevallen en zeker voor herhaling vatbaar.
Heerlijk om weer te lezen, Lianne! Met culinaire groet,
Pieter en Mieke