Na een heerlijk weekend met echt dat vakantie gevoel en het kunnen delen van je stekkie met dierbaren werd het zo weer maandag. Nu begint een beetje het aftasten en uitproberen van het combineren van vrienden over de vloer, het ‘gewone leven’, samen toffe dingen doen en ook iedereen ook z’n eigen ding laten doen.
Maandag is dat helemaal prima gegaan. Duco is naar zijn werk gegaan en de visite heeft mij in mijn natuurlijke habitat kunnen bewonderen (de Mangusa Hypermarket) en inmiddels is de draai ook wel gevonden met het leven met vier mensen in een huis. Ook hadden we besloten om maandag gezellig uit eten te gaan met z’n vieren en de keuze viel op Taboosh. De recensie hierover is ook al geschreven en lees je hier.
Natuurlijk waren er ook weer genoeg onverwachte zaken waar we ons ook even tegenaan moesten bemoeien. Alhoewel, onverwacht, met auto’s is altijd wel iets aan de hand. Zo ook deze week. Vorige week had Duco al ruzie met de Ford, omdat de sleutel niet meer uit het contact wilde. Nooit had ik daar problemen mee en Duco rijdt voor de eerste keer in de auto en heeft gelijk ellende. Met een Youtube filmpje was het uiteindelijk wel weer opgelost, maar inmiddels is het weer veel vaker gebeurd. Hierbij is ook het lampje van de motor gaan branden op het dashboard, waardoor we maar weer voor woensdag een afspraak gemaakt hebben bij de garage. En ik zeg weer, omdat we vorige week de verdamper van de auto hebben laten vervangen en sindsdien is bovenstaande eigenlijk begonnen. Er is alleen een klein probleempje bij gekomen. De nacht van maandag op dinsdag heeft het ontzettend hard geregend. Dinsdag ochtend reed ik weg met de Ford en ineens begint het in de auto te regenen…
Hoe dan, denk je dan… Nou toen we de auto kochten werden we er al op gewezen dat er een roestplek op het dak zat, welke gerepareerd moet worden, omdat je anders lekkage krijgt. We hadden daar wel research naar gedaan, maar wilden er pas wat aan laten doen op het moment dat de airco het weer fatsoenlijk deed en dat was dus pas vorige week. Wij waren in de veronderstelling (dom, dom, dom) dat we nog wel even hadden om een afspraak te regelen wanneer we geen bezoek meer hadden. Natuurlijk loopt alles altijd anders dan je denkt. Dus, inderdaad, dinsdagochtend regende het in de auto, omdat de roestplek op het dak door is. Dus nu maar even de garage via Messenger gevraagd of er een tijdelijke quick fix is. Helaas is die er niet en zijn we de auto volgende week weer even kwijt ter reparatie.
Deze week is ook ineens het slot van de voordeur kapot gegaan. Wie mij vroeger allemaal heeft gezegd: “Lianne, dingen gaan niet zomaar kapot.” Jullie hebben ongelijk! Dat gebeurt wel degelijk! Maargoed, ineens deden dus twee van de drie sleutels hun werk niet meer. De deur op slot doen lukte nog wel, maar open krijgen was een mission impossible. Na wederom YouTube te hebben geraadpleegd is operatie ‘new lock’ van start gegaan. Hierbij kan ik ook mededelen dat de missie goed is volbracht.
Gelukkig zijn er ook wel weer zaken afgevinkt van het never-ending-to-do-lijstje. Onze openstaande facturen van water, elektra en afval zijn betaald, de actuele meterstanden zijn doorgegeven en beltegoed is weer gekocht. Nu vermoed ik wel dat binnenkort gasfles #2 leeg gaat zijn, dus kan ik daar weer achteraan.
Dinsdag middag hebben wij ons als dames laten verwennen bij Mazzai Spa. We kregen een massage en een facial. Het enige jammere was dat het om-en-om ging, in plaats van tegelijk dezelfde behandeling. We hadden toch een ander idee bij een duo behandeling. De behandelingen zelf waren erg fijn en speciaal op ons afgestemd. Aan het einde lag ik lekker als een in de olie gemarineerd kippetje bij.
Aan het einde van de middag verzamelden we met ons vieren bij Mambo om onze gebruikelijke baantjes te trekken. Er is nog gepoogd om ons wat borstcrawl techniek aan te leren, maar dit was niet heel succesvol. In de avond hebben we gezamenlijk de befaamde knoflookkip uit de oven gegeten en afgesloten met een spelletje. Super leuk om ze mee te nemen in onze routine!
Eerder schreef ik over het gebrek aan motivatie om hard te lopen en de belofte van Daan om met mij hard te lopen. Of beter gezegd; mijn belofte aan Daan om te gaan hardlopen. Woensdag ochtend was het zo ver. Ik had de dag van tevoren al mijn kleren klaar gelegd en was er mentaal ook wel op voorbereid. Rond 7 uur (eigenlijk al te laat) gingen we op pad en ik ging niet heel slecht. Hardlopen deed ik wel regelmatig in Nederland, maar was nooit een hobby. Die Runners Rush waar fervente hardlopers het over hebben is voor mij een mythe, broodje aap, bestaat niet. Een half uurtje 5 kilometer hardlopen is gewoon even soort van makkelijke manier om in een korte tijd de sporten. Nou deze keer was het niet makkelijk. Gewoon qua temperatuur en hoogtewisselingen in de route maakt het al meer een uitdaging. Plus nog het feit dat het een half jaar geleden is dat ik ook maar iéts aan cardio/conditionele training heb gedaan. Maar, met Daan erbij is het gewoon gelukt om een half uurtje 4,6 kilometer af te leggen. Prima wat mij betreft en hopelijk motiveert dit mij om het weer op te pakken. Na deze overwinning kon ik de auto even langs brengen naar de garage om te kijken wat de melding van de boardcomputer was. Ik werd weer super vriendelijk en snel geholpen en na 10 minuten kreeg ik het bericht dat de EGR klep (wie kent ‘m niet) met sensor een foutmelding geeft. De mededeling was dat dit niet erg was, omdat het niet slecht is voor de auto. De melding is uitgezet en de auto heeft to twee hele keren zonder meldingslampje gereden, totdat aan het eind van de middag ditzelfde lampje weer ging branden, maar het is niet erg. Vervangen is weer een duur grapje, dus dat gaan we voorlopig niet doen. Eerst het gat in het dak :’). De avond hebben we met z’n vieren afgesloten bij Cabana.
Donderdag was voor mij ook een soort van vakantie dag. Gezellig met de visite naar Jan Thiel. Het was rustig en we hebben heerlijk rustig aan gedaan. Boekje lezen, mensen kijken en zelfs even de binnenkant van mijn ogen bekeken. Aan het einde van de middag sloten Duco en collega met plus one ook nog aan en hebben we nog een drankje gedaan, voordat we rozig en voldaan naar huis gingen.
Vrijdagmiddag hebben we een bezoekje gebracht aan Plasa Bieu in Punda een grote eetkantine met verschillende keukens met lokale delicatessen. Het was er gezellig druk, en zijn maar bij een keukentje gaan zitten die haar kaart aan ons had uitgelegd. Hier voor het eerst Tamarinde water gedronken en het smaakt zoals de tamarinde limonade van Zuko, inmiddels ben ik de smaak wel meer gaan waarderen.
Onze keuze was gevallen op de Banana Stoba en de Red Snapper geserveerd met funchi, zowel gebakken als ‘original’. Hierbij hadden we ook nog wat pompoenpannenkoekjes besteld. Een flinke lunch, maar wel erg lekker! De banana stoba had er ook nog wat kip bij, het zoete van de banaan en het hartige van de stoof vond ik wel een goede combi. Ook de red snapper was goed bereid en de gebakken funchi is altijd lekker! De pannenkoekjes zijn echt top! Nieuw favorietje. De pompoen proef je eigenlijk niet, maar er zit kaneel in en suiker, en dat is een perfecte combi!
Mocht je een dagje in Willemstad zijn is het een leuke plek om wat te eten. Mocht je wat uitgebreider en comfortabeler willen lunchen, dan moet je even verder kijken. Het is echt een grote kantine met zware tafels en banken waar de ventilatoren boven hard aan het draaien zijn (Lees: geen airco).
Vrijdag avond hebben we genoten bij de Chill van de prachtige zonsondergang en een drankje. Zo fijn om dit te kunnen delen. Heel erg van genoten! Toen we honger kregen zijn we naar huis gegaan en hebben de muziek aangezet en onszelf getrakteerd op een lekkere maaltijd van de barbecue. Deze avond bleek wel dat onze ijsmachine niet gemaakt is om vier mensen van een koud drankje te voorzien. Hij kan de vraag niet aan en we kregen het idee dat ook dit apparaat weer kapot aan het gaan is. Inmiddels zijn we een dag verder en lijkt hij het weer (een beetje) te doen. Laten we hopen dat hij zichzelf weet te herstellen!
Inmiddels raast de regenbui van de Gonzalo storm over Curaçao heen en hebben we een vuilniszak gespannen over het gat op het dak van de auto in de hoop dat dat het droog gaat houden (fingers crossed). Hier geldt naast het welbekende gezegde: “When one door closes, another one opens” ook ons eigen gezegde: “When something gets fixed, another thing needs fixing“. Iets waar we ons maar bij neer moeten leggen.
Aangezien het weer niet echt helemaal meezat om Zanzibar op zaterdagavond onveilig te maken hebben we besloten om het over een andere boeg te gooien; het Casino! Er zijn verschillende casino’s op het eiland en we besloten om naar Windcreek Carnaval Casino in het Riffort te gaan. Dit hoort bij het Marriot Hotel. We hebben het erg gezellig gehad! Leuk dat je met spelen op de kasten ook snel gratis drankjes kan verdienen. Lees meer in de review. Mijn doel is nu ook eigenlijk om de meest bekende casino’s van Curaçao te bezoeken.
Zondag ochtend bleek de binnenkant van de auto helaas nat te zijn. In de nacht van zaterdag op zondag heeft het nog heel hard geregend en daar was onze vuilniszak niet tegenop gewassen. Hopelijk heeft het niet teveel schade aangericht. De zondag begon ook regenachtig en bewolkt, maar aan het einde van de ochtend werd het droog en hebben we besloten om Shete Boka te bezoeken. Dit is een National Park langs de ruige kustlijn van Curaçao. Een totaal andere wereld dan de idyllische strandjes aan de andere kant van het eiland.
We hebben een kleine vijf kilometer gewandeld en genoten van de omgeving. We hebben nog wel een nat pak gehaald in de grot, aangezien de zee nog wat onstuimig was van de storm Gonzalo. Gelukkig allemaal ongedeerd. Inmiddels was aan het einde van de middag de boel weer opgeklaard en konden we in de tuin nog even relaxen.
