Begin juli heb ik ‘business & pleasure’ kunnen combineren op Bonaire. Vrijdag ochtend heen en maandag aan het eind van de middag weer terug. Bonaire ligt 20 minuten vliegen van Curaçao af en is de perfecte locatie om even helemaal dat vakantiegevoel te krijgen. Bonaire is een leuk eiland, met een andere sfeer dan Curaçao, het is wat kleiner, wat gemoedelijker en wat ‘dorpser’. Het is echt een eiland, maar in de afgelopen jaren wel een stuk bruisender geworden!
Voor een vlucht naar Bonaire hoef je niet heel erg lang van tevoren op de luchthaven te zijn en zelfs dan heb je nog tijd over. Maar… liever te vroeg dan te laat. Ik vloog met Divi Divi en dan kan je altijd heerlijk uit het raampje kijken en genieten van de kustlijn van Curacao en Bonaire. In de verte zie je dan ook Klein Curaçao liggen. Je moet er alleen wel tegen kunnen dat je in een klein propellervliegtuigje de oversteek maakt.
Op Flamingo airport aangekomen kwam ik ineens voor een verassing te staan. Die dag is de ‘Entry tax‘ ingegaan. De vervanger voor de toeristenbelasting op hotelkamers, autoverhuur etc. Aangezien ik dit van tevoren niet betaald had en dus geen geldige QR code had, moest ik dat daar te plekken nog even in gaan vullen.
De koppeling met de creditcard werkte niet, maar na zes keer het formulier te hebben ingevuld kon ik met pin betalen. Voor inwoners van o.a. Curaçao is de entry tax ‘maar’ $10,-, maar voor reizigers uit Nederland $75,-! Ik moet zeggen dat ik dit vrij heftig vind, omdat er niet gekeken wordt naar hoe lang je er verblijft. Iemand die een weekje verblijft betaalt net zoveel entry tax als iemand die 90 dagen blijft. Stel je komt met een gezin van vier, is toch een duur grapje. Ook voor niet ingezetenen die een huis hebben op Bonaire is elk bezoek weer $75,- de neus. Ik snap dat je als eiland toeristenbelasting wilt innen, maar dit lijkt me niet de meest eerlijke manier. Afijn, we gaan verder.
Ook op Bonaire is een auto een must. Via Expedia had ik bij Avis een pick-up gereserveerd. Avis ligt echt letterlijk aan de overkant van het vliegveld, dus dat was makkelijk. Gevoelsmatig verkoop je wel je ziel aan zo’n maatschappij, omdat je voor alles moet tekenen en zijzelf voor niks aansprakelijk zijn en jij voor alles.
Ik had een leuke pick-up en mijn werkdag kon beginnen. Die ochtend heb ik een leuke klant bezocht en een interessante rondleiding gehad. Vanuit daar met een kleine tussenstop bij Van den Tweel voor wat drinken en snacks doorgereden naar de volgende klant. Aan het einde van de middag kon ik ook echt als een working nomad werken aan op het strand met een prachtig uitzicht.
Toen was het tijd om in te checken. Het was een prachtige kamer op de begane grond met uitzicht op zee. Echt een vakantiegevoel. Veel tijd om er van te genieten was er niet, want er stond iemand op het punt om te landen op Flamingo airport aan te komen en die had natuurlijk een lift nodig!
Het is een klein eiland en alles ligt lekker dicht bij elkaar, dus het ophalen was ook zo gepiept. De avond hebben we heerlijk doorgebracht bij de beach bar onder het genot van een drankje en een wat uitgebreider hapje. Er was live muziek en het was gewoon genieten!
Na een prima nacht was het tijd voor een lekker ontbijtje en lekker chillen aan het zwembad. Tijdschriftje erbij en gewoon vakantie vieren. In de middag hebben we ons opgefrist en zijn we naar Brass Boer gegaan voor een lunch. Super leuke locatie en erg lekker gegeten. Ik moet wel zeggen dat zulk verfijnd eten overdag, in de warme buitenlucht toch wel een andere belevenis is dan een romantisch diner bij kaarslicht.
Na de lunch zijn we op avontuur gegaan en hebben een deel van de kustlijn ontdekt met onze stoere pickup. We hebben de zoutbergen gezien en de oude slavenhuisjes en prachtige kleine strandjes. Bij Jibe City hadden we even een pauze en daar genoten we van een heerlijke Sangria (aanrader!). Aan het einde van de middag zijn we weer terug gereden naar het hotel en hebben nog genoten van de zonsondergang.
Daarna was het weer tijd voor de volgende eetgelegenheid: La Cantina. Dit restaurant werd door ongeveer iedereen die we over Bonaire spraken aangeraden en daarom ook maar gereserveerd (dit is ook echt nodig, zeker in het weekend). La Cantina ligt in het centrum en is een erg gezellig restaurant met enorm veel speciaal biertjes en een verfijndere keuken dan ik had verwacht. Erg leuk en lekker! Daarna hebben we nog even door Kralendijk gewandeld, maar daar ben je zo doorheen.
De volgende dag hebben we de andere kant van het eiland ontdekt. We zijn door Rincon heen gereden en hebben Flamingo’s gezien bij de binnenwateren. Ook zijn we langs de minigolfbaan van de Scheetjes gereden. Helaas hadden we geen tijd om een potje te spelen. In Kralendijk hebben we geluncht bij Sunshine food and drinks met uitzicht over het water.
Toen werd het langzaam tijd om terug te gaan, want iemand moest weer worden afgezet bij het vliegveld aan het einde van de middag. Daarna ben ik doorgereden naar de supermarkt om wat avondeten en ontbijt te halen. Het werd tortellini. Terug bij het hotel heb ik nog even heerlijk van de ondergaande zon genoten en vervolgens mijn eenpansmaaltijd in elkaar geflanst. Vervolgens nog wat gewerkt en toen het licht uit gedaan.
Maandag was er helaas niet zoveel tijd meer om de toerist nog uit te hangen. Er moest ook nog gewerkt worden. Na snel een yoghurtje naar binnen te hebben gewekt ben ik uitgecheckt en naar de laatste klant gereden. Hier hebben we de hele ochtend een toffe fotoshoot gehad en gezamenlijk geluncht bij Valuan. Daarna was het ook voor mij tijd om te gaan. Ik had nog wel wat tijd gereserveerd om wat souvenirs te kopen en nog een ijsje te eten bij Gio’s.
Daarna was het op naar het vliegveld! Auto inleveren was ook weer gelukt en ik was natuurlijk weer veel te vroeg. In het vliegtuig weer genoten van het uitzicht. Op Hato werd ik fijn opgewacht en zo zat er een lang weekende Bonaire ineens alweer op.
