Deze week hebben we wederom ondervonden dat compleet ergens anders ‘opnieuw beginnen’ er voor zorgt dat je je bewust gaat worden van wat allemaal automatisme is in je leven. Dat automatisme moet hier weer helemaal opgebouwd worden.
Waar dingen vergeten in Nederland meer uitzondering dan regel was, is het hier meer regel dan uitzondering. Ik heb ook het idee dat het niet minder wordt. Het zit hem dan in de kleine dingen. Qua grote lijnen hebben we zeker alweer een nieuwe structuur en routine opgebouwd, maar de kleine dingen, daar zit het ‘m in.
Deze week ook weer. Duco wil ’s ochtends wegrijden en roept op het laatste moment mij nog, of ik even de koffie wil pakken, die hij wel had klaargemaakt, maar dan toch weer vergeet mee te nemen. Daarbij zag ik ook nog zijn zonnebril liggen, die hij ook vergeten was.
Zelf had ik ook een pracht actie. wat betreft de zwemtas inpakken voor onze baantjes bij Mambo. Dit proberen we elke week twee keer te doen, maar deze week heb ik onszelf het door de neus geboord, door de waterdichte tassen te vergeten. Deze hebben wekenlang in de auto gelegen, waardoor ik bij het inpakken van de tassen, nooit aan de waterdichte tassen dacht. Nu hebben we ze blijkbaar uit de auto gehaald en heb ik er verder niet meer aan gedacht. Dus waar ik eerst een keer de strandslippers en shirt van Duco was vergeten voor het zwemmen, of zwemschoenen een andere keer, was ik dit keer weer de tassen vergeten. Dit realiseer ik mij dan pas ook wanneer we beide – ready to go – bij het strand staan. Hopeloos. Lekker boos op mezelf maar weer terug gereden naar huis.
Soms lukt het onthouden half. Dan bedenk ik me wel heel slim: “Oh, ik moet van A naar B en dan kom ik langs de supermarkt, dan kan ik gelijk boodschappen doen.” Om er daar achter te komen dat boodschappentassen dan wel handig waren geweest. In het begin overkwam het me ook vaak dat ik de koelbox was vergeten als ik wel weer aan de boodschappen tassen had gedacht. Of wanneer het me was gelukt om aan zowel de boodschappen tassen en de koelbox te denken was ik wel weer de koelelementen vergeten. Een veelvoorkomende tekst is momenteel ook. “Ja sorry, helemaal niet aan gedacht.”
Om het onszelf iets makkelijk te maken zijn we wel heel trouw in het invullen van de agenda en daar staan ook allerlei reminders in. Van het opwaarderen van ons beltegoed, tot het opnemen van de meterstanden tot aan het toedienen van de maandelijkse medicatie voor Google. Mensen zijn gewoontedieren, nu moeten we hier nog even goed de gewoonte erin stampen.
Maandag is er overigens bekend gemaakt dat er (onder voorbehoud) vanaf 1 juli weer toeristen vanuit Nederland welkom zijn op Curaçao. In de maand juli mogen dit er maximaal 10.000 zijn. Ook moeten de toeristen bereid zijn om vooraf en tijdens de vakantie wat maatregelen te treffen, maar er is geen quarantaine meer. Echt super blij mee! Want dat betekent dat we hoogstwaarschijnlijk halverwege juli onze eerste vrienden langs krijgen! Rationeel weet ik dat het nog met een slag om de arm is, maar ergens wil ik dat niet horen en ga ik er stiekem vanuit dat ze gewoon komen! De hoop dat ze zouden komen had ik namelijk tot maandag niet. Fingers crossed, voor het hele eiland!
Dinsdag heb ik mezelf na een ochtendje strand, getrakteerd op een full body massage bij Mazzai Spa. Het bevindt zich in Jan Thiel op een leuke locatie. Het wordt gerund door twee super enthousiaste vrouwen. Ik voelde me er gelijk heel erg welkom! Ik ben goed onder handen genomen en de dag erna voelde het alsof ik een goede schouder en rug workout had gedaan. Hier ook gelijk maar een review over geschreven.
Woensdag was ook weer een regel dag. ’s Ochtends moest de Ford naar de garage om de remblokken te vervangen en even naar de airco te kijken. Dat werd weer even een gehannes met auto’s, brengen, halen etc. Vooraf duimden we ontzettend dat er een goedkope quick fix is voor de airco, maar ergens vrezen we dat het een duur grapje kon gaan worden. Het antwoord bleek ergens middenin te liggen. Voor nu is er alleen naar de airco gekeken en is de diagnose dat mogelijk de verdamper aan vervanging toe is. Voor nu geen hoge kosten, maar op het moment dat we het willen laten vervangen wordt dit wel weer een prijzig grapje. Voor nu moeten we dan ook maar even goed bedenken wat we nou precies aan de auto willen laten doen, want de roest op het dak moet ook nog hersteld worden. De remblokken zijn in ieder geval vervangen en we kunnen weer de weg op!
Donderdag ben ik lekker in de weer geweest met bakken en koken. Op het menu stond pulled chicken van Lekker en Simpel. Ook weer wat creaties gemaakt uit het boek “Bakken met Beukers” en weer wat dingen geregeld en weer papieren bij elkaar gezocht voor een afspraak bij de toelatingscommissie . Ook ben ik bij een soort reform winkel wezen kijken wat voor aanbod ze hebben qua eiwitrepen en andere leuke proteïnerijke producten. Helaas was het aanbod zeer exclusief en eigenlijk niet wat ik zocht. Weet ik dat toch maar weer.
Vrijdag hadden we om acht uur een afspraak bij de toelatingscommissie. Dit heeft te maken met het inschrijven op Curaçao en het krijgen van onze Sedula (identiteitsbewijs). We waren ruim op tijd en hebben eerst een rondje door Punda gelopen. We waren ook zo aan de beurt en hebben nu een stempel in ons paspoort gekregen. Volgende week worden we dan ingeschreven bij het gemeentehuis en dan krijgen we denk ik na verloop van tijd onze Sedula. We wachten maar weer af. Op de weg terug naar huis heb ik gelijk de weekboodschappen gedaan. Wonder boven wonder had ik alles bij me, koelbox, koelelementen, voldoende boodschappen tassen, boodschappenlijstje en niet onbelangrijk; geld. Het ging gewoon vlekkeloos. Deze middag ook weer even uitgebreid gebeeldbeld met een vriendinnetje en daarna werd er een houten afstapje geleverd door Woodgoed. De afstap van onze porch is namelijk vrij diep en we hadden twee bakstenen als trapje, daar hebben we nu verandering in gebracht. Ze hebben hem netjes bezorgd en neergezet en wij hebben nu een fijn afstapje. Waar je al niet blij mee kan zijn :). Vrijdag hebben we het weekend bij de Chill weer ingeluid, maar waren er al weg voordat Happy Hour begon. Thuis hebben we het feestje doorgezet. Muziekje aan, drankje erbij en weer eens heerlijk de barbecue gebruikt.
Zaterdagochtend was het moment om de ‘Zoutpannen’ eens te gaan ontdekken. Iedereen heeft het er maar over of zegt. “Oh, jullie wonen zo dichtbij de zoutpannen!”. Zelf zijn we er nooit geweest en vonden dat dit wel eens tijd werd. Je schijnt er te kunnen wandelen, je hond te kunnen uitlaten en laten zwemmen. Via internet een soort van startpunt gevonden en met een flesjes water zijn we op pad gegaan. Een echt plan of route hadden we niet en het was ook wel anders dan gedacht. We hebben door struikgewas gewandeld, heuvels op en af en uitzicht over zee en binnenwateren gehad. Het echte ‘zoute’ kwam pas op het einde, toen we daadwerkelijk over een kleine vlakte liepen met zoutaanslag. Of we nou echt ‘de zoutpannen zijn in geweest’ weten we eigenlijk nog steeds niet. Leuk was het wel. We hebben zo’n 4 kilometer gelopen en hebben het eiland gezien, zoals ik het nog niet eerder heb gezien.
Zaterdag was ook de dag dat Duco voor het eerst ging voetballen. Hij was uitgenodigd door een collega en kreeg het tijdstip en de locatie door. Het bleek een partijtje te zijn in de brandende zon op kunstgras. Ik kon lekker in de wind en schaduw kijken, terwijl hij aan het zwoegen was op het veld. Kudo’s voor Duco. Het is gelijkspel geworden en met wat teamgenoten hebben we aansluitend bij een Toko wat gedronken als afsluiter, erg gezellig! Inmiddels was het al donker geworden en rond acht uur waren we thuis. Snel een pasta in elkaar geflanst en verder geen hand meer uitgestoken.
Zondag hebben we genoten bij Playa Porto Marie. De lucht was aan het eind van de ochtend wat dreigend, maar dit trok helemaal open. We vinden dit een erg fijn strand. Je hebt goede bedjes, er is een restaurant en er zijn douches en toiletten. We hadden het geluk dat er nog twee bedjes vrij waren onder een parasol. Daar hebben we ook dankbaar gebruik van gemaakt. Boekje erbij, helemaal blij. Heel grappig is dat er op dit strand ook twee varkens rondscharrelen; Willy & Woody. Je kan er zelfs t-shirts van kopen. Wat een leven hebben die beesten en wat een leven hebben wij :).
