Nog een week van lockdown is ingegaan. Wel werd er bekend gemaakt dat ze de komende tijd gaan kijken hoe er langzaam weer stap voor stap maatregelen worden versoepeld. Zo gaan ze proberen de reguliere gezondheidszorg weer op te starten en mogen we vanaf donderdag 16 april weer buiten sporten of de hond uitlaten tussen 6 en 9 uur ’s ochtends en 6 en 8 uur ’s avonds. Volgens mij nog wel volgens het nummerplaat principe wanneer je met de auto naar een wandel of sport plek wil gaan.
De week was vrij rustig. Maandag was tweede Paasdag en hebben we een beetje rond het huis gehangen. Dinsdag kon ik weer de hort op en ben ik even wezen tanken en heb twee supermarkten bezocht in de hoop dat ik ook wat sport artikelen kon scoren, maar helaas, de schappen waren nog steeds leeg. Ook tijdschriften of puzzelboekjes zijn allemaal uitverkocht. Bij de dierenwinkel heb ik een tablet voor Google gekocht tegen teken. Tegen alle verwachtingen in, at hij de tablet zonder problemen op.
Vrijdag ook weer boodschappen gedaan en het was gewoon rustig in de supermarkt. Ik hoefde niet eens in de rij te staan. Heel fijn. In de tuin hebben we weer onze eigen vrijmibo georganiseerd. De opkomst was matig ;). 
Zaterdag kwamen we erachter dat we een oververmoeide, oude of zieke duif in de tuin hadden. Hij kon niet echt weg vliegen en zat maar een beetje zielig op de grond. We hebben hem water en cruesli gegeven en hem een beetje in de gaten gehouden. Het duurde even, maar hij heeft van ons water gedronken! Af en toe maakte hij een wandelingetje of trok zich even terug in de bosjes. Toen we druk bezig waren met de online pubquiz zat hij ook ineens op de rand van de waterbak van Google. Blijkbaar had hij nog meer vocht nodig. Niet veel later was hij ‘gevlogen’. We hebben niet eens tijd gehad om ons tijdelijke huisdier een naam te geven. Wel hebben we het gevoel dat we een goede daad hebben verricht. ’s Avonds hebben we nog lekker gebarbecued en zijn we aan documentaires van Louis Theroux begonnen.
Elke dag lopen we een hoop rondjes om en door het huis om een beetje aan onze stappen te komen en dit gaat best goed! Voor de variatie gebruik ik na elk rondje ook het springtouw en de laatste tien minuten zet ik wat leuke nummers op en creëer ik een fantastische choreografie in de tuin. De buren zullen wel denken…
Dit wissel ik af met @home trainingen van Personal Body Plan en hopeloze pogingen om een handstand te kunnen. Ik heb m’n zinnen nu ook gezet op het kunnen van een spagaat en zo’n bruggetje, die je als kind zo makkelijk kon en nu voelt alsof je rug in 10 stukken breekt.
Inmiddels heb ik het aloude Wordfeud ook weer op mijn telefoon gezet en proberen we de Netflix tijd echt te beperken tot de avonden. We hopen echt dat hier langzaam aan het ‘gewone’ leven weer kan beginnen.
Het is namelijk gewoon gek. Maanden lang keken we uit naar deze periode. Genieten van de zon, zee, strand, uit eten gaan, ontdekken, vrijheid, het mooie buitenleven, nieuwe ervaringen, van een huis ons thuis maken en vrienden en familie uit Nederland missen en te logeren krijgen. De FOMO waarvan ik bang was te krijgen is nog niet aanwezig, omdat er in Nederland weinig gebeurt.
We zitten hier zo dichtbij alle mooie mogelijkheden van het eiland, maar we kunnen er niks mee. Gevoelsmatig zitten we nog gewoon 8000 kilometer van een mooi strand af. We zitten in een soort Twilight tussen Nederland en Curaçao. Hier nog bijna niks opgebouwd en veel contact met Nederland, maar fysiek wel aan de andere kant van de wereld, ook al voelt dat eigenlijk niet zo. Helaas is ook het eerste bezoek wat we in juni zouden krijgen geannuleerd.
Bizar is – hoe tegenstrijdig ook- hoe snel ik wen aan de kleine wereld waarin in nu leef. Ik heb me aangepast. Twee keer per week naar de supermarkt en weer terug naar een huis wat niet mijn thuis is. Gewoon vreemd om me voor te stellen dat het leven straks er (hopelijk) weer anders uit gaat zien. Zeker omdat we daar maar twee weken van hebben kunnen genieten voordat alle maatregelen werden ingezet.
De cijfers van Corona op Curacao: Inmiddels zijn er nog steeds in totaal 14 besmettingen, waarvan inmiddels 11 genezen, 1 in het ziekenhuis, 1 in thuisquarantaine en 1 overleden. Ook is er nog 1 inconclusive. Het gaat dus de goede kant op!
Qua recepten was het deze week niet heel spannend. Voor de lunch eten we veel salade en het avondeten bestond vooral uit gerechten die al eerder de revue hebben gepasseerd. De spare ribs heb ik inmiddels redelijk onder de knie en waren ook weer heerlijk!
