Whoop Whoop! Een tijdje terug hebben we de nieuwste en enige camping op Curaçao uitgeprobeerd. Deze bevindt zich bij Shelterrock Paradise. Hier ben ik ooit wel eens geweest op een jazz avond en een lokaal ontbijtje op zondag, maar er blijven slapen is weer een hele andere ervaring.
We hadden met z’n tweeën een vierpersoons tent via Airbnb geboekt. Ze hebben ook nog een tweepersoons- en zespersoons tent. Het is vanaf minimaal twee nachten een daar betaal je dan ongeveer 85 euro voor. Je kan nog een slaappakket erbij huren met handdoeken en beddengoed enzo, maar dat hadden wij niet gedaan.
Vooraf hadden we ook nog gereserveerd voor de Coconut Night (met karaoke) op vrijdag en een ontbijtje voor de zaterdag ochtend.
Aangezien we wel wat kamperen gewend zijn, gingen we goed bepakt en bezakt op weg. Luchtbedden, elektrische pomp, zaklampen, hoofdlampjes, muggenspray, vliegenmepper, ventilator op accu, gevulde koelbox, beddengoed, handdoek, toilettas, kleding, spelletjes en vast nog meer.
Op vrijdag, aan het einde van de middag, begin van de avond zijn we richting Shelterrock gereden. Het ligt bij Barber in de buurt. We genoten onderweg van een lekker muziekje en golden hour.
Eenmaal aangekomen was dit gelijktijdig met heel veel Coconut Night reserveringen, maar we werden vlot geholpen en naar onze tent geleid. De auto konden we ook wat dichterbij parkeren, dat was wel fijn.
We waren nog even aan het struggelen met het opblazen van de luchtbedden, omdat de stroomkabel niet helemaal lekker werkte, maar uiteindelijk hadden we een goed opgemaakt bed.
Het bleek ook al snel dat het maar goed was dat we de vierpersoons tent hadden geboekt, want onze twee tweepersoonsluchtbedden paste net allebei in een cabine. In een tweepersoons tent was dit een uitdaging geworden. Nu hadden we ook nog gewoon plek voor al onze spullen. Glamping wil ik het niet noemen, maar het was wel comfortabel.
Nadat we de boel redelijk op orde hadden kwamen we wat (verlaat) aan bij Coconut Night, we misten net het leuke liedje, maar konden nog wel even mee om te kijken hoe de kokosnoten van het vuur gehaald werden. Leuk om te zien.
Coconut Night is wel een soort van beleving. Twee zeer enthousiaste gastheren die iedereen prima weten te vermaken en de boel in goede banen leiden voor wat betreft de volgorde naar het buffet.
Nadat de meeste mensen hun gevulde kokosnoot en sides hadden begon het karaoke. Ik heb me heel lang moed in staan praten, maar helaas durfde ik niet. Ondertussen wel genoten van al het talent en de kokosnoot.
Aangezien we niet helemaal terug hoefden te rijden maar gewoon in onze tent konden rollen, hebben we nog een drankje gedaan en ook nog een drankje als afsluiter bij de tent.
Waar ik bang was voor de hitte en muggen, bleek dit allemaal mee te vallen. De muggen die er waren, deden niet zoveel en waren ook zo doodgeslagen en zodra de zon onder gaat is de temperatuur aangenaam. De muggenspray en ventilator niet aangeraakt. Prima geslapen!
Gelukkig maar, want de volgende dag hebben we na het ontbijt onze fietskleding aangetrokken en zijn richting het Christoffelpark gereden om daar te gaan fietsen, maar eerst nog even genoten van het uitzicht.
Het ontbijt was simpel, maar lekker en met liefde gemaakt. We hebben genoten van de zonsopgang en de rust. Het is een heel idyllisch plekje.
We hadden helaas maar tijd om een nachtje te blijven, maar als we tijd hadden gehad hadden we er ons prima nog een tweede nacht kunnen vermaken. Genoeg in de omgeving te beleven.
Na onze fietstocht hebben we onze spullen ingepakt en nog even snel opgefrist onder de douche. Alle faciliteiten die een camping zou moeten hebben zijn wel aanwezig. De keuken hebben we alleen niet uitgeprobeerd.
Houd je van kamperen en wil je de omgeving van Bandabou goed verkennen en genieten van Coconut Night, dan is de camping een leuke uitvalsbasis. Ik zou het zo weer doen!