De maand mei hebben we grotendeels doorgebracht in Nederland en wat was dat fijn! Dit was de eerste keer na ons vertrek in februari 2020 dat we weer in Nederland waren. Het stond al eerder op de planning, maar Corona gooide regelmatig roet in het eten. Dit keer gelukkig niet!
Het voorbereiden op zo’n reis is toch anders dan normaal. De voorpret bestaat niet en de onzekerheid tot op de dag van vertrek maakt het heel surrealistisch. Gelukkig waren we beide negatief getest en konden de koffers gepakt worden.
Maar wat neem je dan mee… Mei 2021 in Nederland. De weersvoorspellingen waren niet veel soeps, dus er gingen jassen, lange broeken en truien mee. Met afvinklijstjes, notities en herinneringen is het ons gelukt om redelijk compleet en afgerond richting Nederland te vertrekken.
Google heb ik op de dag van vertrek naar z’n vakantieverblijf gebracht en dat ging veel beter dan verwacht. Hij had al snel geen interesse meer in mij en ging op onderzoek uit. Top! Tijdens onze vakantie werden we regelmatig op de hoogte gebracht met foto’s, filmpjes en updates. Erg fijn en leuk!
We hadden de vlucht om 21:00 uur en dat is ideaal. Ook het inchecken, alle paperassen en COVID gedoe was in orde. Het is me gelukt om na een wijntje en een dessertje lekker wat uurtjes slaap te pakken en we kwamen redelijk fit aan.
Het was bizar hoe vertrouwd Nederland gelijk voelde, alsof we niet 15 maanden weg waren geweest. Zo fijn ook om m’n ouders te zien na een lange tijd.
We verbleven bij mijn ouders in Amersfoort en we hebben het geluk dat de meeste dierbaren ook in die omgeving wonen. Na de lunch en bijpraten zijn we op de fiets gestapt en zijn we naar een speeltuin te gaan om onze vrienden met kids te bezoeken. Begin mei was het namelijk nog wel lekker weer.
Heerlijk om door het oude, vertrouwde Amersfoort te fietsen. Echt als vanouds. (Wel zadelpijn de volgende dag). En zo fijn om even een turbo bezoekje te kunnen doen.
Aan het begin van onze vakantie was de planning nog vrij leeg, maar zoals vooraf gewaarschuwd zat deze na een paar dagen propvol met bezoekjes, afspraken en uitjes. Alleen maar leuk! Helaas is het niet gelukt om met iedereen af te spreken wat ik zou willen, Maarja, de tijd was beperkt. Wel had ik me vergist hierin. Ik dacht dat drie weken meer dan voldoende was om alles en iedereen te zien. Niets is minder waar.
Het weer zat niet mee, maar we hebben toch nog regelmatig een terrasje gepakt, buiten geluncht of lekker gefietst.
De eerste paar dagen waren we ook veel in de winkels te vinden, want dat hadden we, naast de mensen ook ontzettend gemist.
We waren veel in Amersfoort, maar hebben ook uitstapjes naar Callantsoog, Lochem en Rotterdam gemaakt. Van alles wat; Zee, Bos en Stad. Heerlijk genoten.
M’n verjaardag kwam ook nog voorbij, maar groots kon dit natuurlijk niet gevierd worden. Wel werd ik verwend met een ontbijtje wat werd bezorgd, heb ik gewandeld met vriendinnen en er werd ‘s avonds heerlijk voor me gekookt.
Beide hebben we ook nog ons oud-collega’s bezocht. Ook erg leuk om daarvan te horen hoe het met hen en het werk gaat.
Verder was er door Corona en het slechte weer weinig te doen qua activiteiten. Af en toe maakten we een wandeling of deden we ergens een drankje of een spelletje.
We waren gewoon al blij dat we iedereen konden zien, spreken en weer doorgaan met waar we gebleven waren.
De drie weken zijn voorbij gevlogen en waren ontzettend fijn. Door Corona is er een hoop stil blijven staan en er leek weinig veranderd. Digitaal contact kunnen houden speelt hier denk ik ook een grote rol in. Maar toch is er in de afgelopen tijd veel gebeurd. Mensen hebben kinderen gekregen, zijn zwanger, hebben een huis gekocht of verkocht of een andere baan. Ondanks dat hebben was alles zo vertrouwd en ‘gewoon’. Het is echt alsof je een tijdje gestopt was met het kijken van een serie en na een tijdje weer verder kijkt. Je zit er zo weer in.
Het afscheid was natuurlijk weer super k*t, maar het is iets wat erbij hoort en daardoor voel je ook heel intens wat iedereen voor je betekent.
De vlucht terug naar Curaçao zat behoorlijk vol (code geel), maar verliep prima. Op de luchthaven leek het wel weer ouderwets druk en het was fijn om op weg naar huis weer wat levendigheid op de straten te zien.
Rond een uurtje of negen waren we thuis en hebben we nog snel even alle tassen uitgepakt en de was gesorteerd. Ook moesten we (island life) op kakkerlakkenjacht. We hadden alle afvoerputjes etc. dichtgeplakt om een plaag te voorkomen, maar blijkbaar waren we er toch een vergeten, waardoor ze toch de weg naar binnen vonden. De bron was al snel gevonden; de afvoer van de wasmachine. Deze hebben we nu dichtgemaakt met een oude lap. Hopelijk zijn we er nu vanaf.
Rond middernacht was het tijd om te gaan slapen en dat hebben we goed volgehouden tot een uurtje of acht. Met een beetje geluk hebben we de jetlag verslagen.
Google is inmiddels weer thuis. We zijn beide negatief getest met de antigeentest op de derde dag en het is fijn om weer terug te zijn.
Nu wordt het een kwestie van weer even wennen thuis op Curaçao. We zijn weggegaan in een lockdown. We waren alleen maar thuis, mochten weinig en we hadden een zeer burgerlijk, rustig bestaan. Nu gaat het – gelukkig – ontzettend goed en is de lockdown opgeheven en de maatregelen zijn versoepeld. We kunnen zometeen dus alles weer. Even kijken hoe snel ons ritme daar weer erin zit. Want sinds half maart zaten we vooral binnen. Het voelt een beetje als een nieuwe start of een reset ofzo… lastig te omschrijven.
Ik heb ontzettend veel zin om weer optimaal te kunnen genieten van het prachtige eiland, de stranden, de restaurantjes, de natuur en de onderwaterwereld. Wat zijn we geluksvogels dat we het op twee plekjes op de wereld zo fijn vinden 🙂